Pierwszy temat „Człowiek od poczęcia, czyli o więzi rodziców z dzieckiem w okresie prenatalnym i wczesnoniemowlęcym” podjęła położna Ewa Prokurat. O roli ojca w wychowaniu i konsekwencjach samotnego rodzicielstwa mówiła dr Aleksandra Piotrowska, psycholog i pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wyższej Szkoły Pedagogicznej ZNP w Warszawie. Problem lęku i depresji u nastolatków przedstawiła psycholog Maria Jakimiuk. - Niemal każdej depresji towarzyszy lęk. Może mieć on różne natężenie i czas trwania. Lęk w depresji przejawia się jako uczucie zagrożenia. Sygnały ostrzegawcze depresji u nastolatków to m.in. wycofanie się z kontaktów z rodziną, zainteresowanie śmiercią, trudności z koncentracją, zmiana dotychczasowych nawyków żywieniowych, trudności ze snem, rozmawianie o samobójstwie, wzrost impulsywności. Dziecko, które ma trudności ze sobą często przyjmuje rolę „delegata”, czyli kogoś, kto choruje, a objawy tej choroby są objawami choroby rodzinnej. Choroba dziecka jest szansą dla rodziny – mówiła Maria Jakimiuk.

„Prawda i wolność rodzica wobec dziecka” – to temat, który przybliżył zebranym Biskup Siedlecki Zbigniew Kiernikowski. – W procesie wychowania potrzebna jest zgoda na to, że w każdym człowieku jest coś więcej niż człowiek poznaje. Dla nas wierzących jest to zamysł Boga wobec człowieka. Wychowawca albo będzie szukał prawdziwego oblicza Boga w dziecku i na tym polu będzie współpracował, albo będzie tworzył inne oblicze, najczęściej projekcje swego oblicza i frustracji. Wolność nie polega na tym, że człowiek robi co chce, że sam dla siebie jest sterem, żeglarzem i okrętem. Taka wolność jest staczaniem się człowieka ku sobie– artykułował Ksiądz Biskup. - Człowiek jest wolny na tyle, na ile realizuje w sobie to, co jest w nim złożone, na ile rozwija zamysł Pana Boga. Człowiek stale odkrywa, że jest przeznaczony do czegoś, co jest większe niż on sam, niż jego pomysły i pragnienia. Rodzic nie wychowuje dziecka dla siebie, ale tak, by miało relację do kogoś innego. W czasie przygotowania do I Komunii ważne jest, by rodzice uświadomili dziecku, że jest Ktoś inny, kto daje pokarm. Papież Franciszek w encyklice „Lumen fidei” przytoczył definicję bałwochwalstwa, podaną przez rabina z Kocka. „Z bałwochwalstwem mamy do czynienia wówczas, «gdy zwraca się pełne szacunku oblicze do oblicza, które nie jest obliczem»”.

Człowiek, gdy traci zasadnicze ukierunkowanie, które spaja jego życie, gubi się w wielorakości swoich pragnień. Wzbraniając się przed oczekiwaniem na czas obietnicy, rozprasza się na tysiące chwil swojej historii. „Dlatego bałwochwalstwo jest zawsze politeizmem, poruszaniem się bez celu od jednego pana do drugiego. Bałwochwalstwo nie wskazuje jednej drogi, lecz wiele szlaków, które nie prowadzą do wyraźnego celu, a raczej tworzą labirynt. Kto nie chce zawierzyć się Bogu, zmuszony jest słuchać głosów wielu bożków, wołających do niego: «Zdaj się na mnie!» - przypomniał nam papież Franciszek. W wychowaniu ważne jest ukazywanie jednej drogi prowadzącej do spotkania z Bogiem i drugim człowiekiem. W tym procesie istotne jest uczenie się wolności od siebie na wzór Abrahama. To dzięki wierze w Chrystusa możemy uczyć się życia w prawdzie i wolności. Tylko w ten sposób zostajemy uzdolnieni, by wejść w pełną relację z Bogiem i drugim człowiekiem. Szczęście płynące z wiary polega na spotkaniu Oblicza, w którym widać Ojca – nauczał Biskup Siedlecki.


Konferencję zakończyło świadectwo byłego boksera Tima Guénarda „Jaki ojciec, taki syn? – Niekoniecznie. Zerwanie toksycznych schematów własnego dzieciństwa”. - Najbardziej brutalne razy dostałem od tego, który powinien wziąć mnie za rękę i powiedzieć: „kocham cię”. Ja, syn alkoholika, porzucone dziecko, podłożyłem nogę losowi. Genetyce kazałem skłamać. I z tego jestem dumny. Moja zraniona pamięć była trudniejsza do okiełznania niż dziki koń czystej krwi. Po latach walki zakopałem topór wojenny w zmaganiach z ojcem, z samym sobą i ze swoją przeszłością – wyznał Tim.

ks. Mateusz Czubak [DJ]