Biogram
Ks. prałat dr Stefan Kornas (1933-2015)
Urodził się 6 czerwca 1933 r. w miejscowości Mierzwiączka i ochrzczony został w kościele parafialnym w Dęblinie. Jego Rodzicami byli Józef i Seweryna z d. Buksińska, małżonkowie Kornas.
Naukę w zakresie Szkoły Podstawowej miał rozpocząć we wrześniu 1939 r., ale wybuch wojny nie pozwolił na podjęcie nauki. Dopiero w następnym roku mógł uczyć się w wiejskiej szkole w Swatach, a od 1942 r. chodził do szkoły w Irenie-Dęblinie, którą ukończył w 1947 r. Rodzice w tym czasie przeprowadzili się do miejscowości Stawy k. Ryk. Kontynuował naukę w zakresie szkoły średniej w Liceum Ogólnokształcącym w Dęblinie i tam w 1951 r. uzyskał świadectwo dojrzałości.
Zaraz po maturze złożył podanie o przyjęcie do Seminarium Duchownego w Siedlcach. Swoją prośbę o przyjęcie w poczet alumnów seminarium motywował „głęboką wiarą chrześcijańską i pragnieniem poświęcenia się stanowi kapłańskiemu, aby służyć Bogu, uczyć się pilnie i szczerze oraz pracować tak, jak nakazywać będą przełożeni”. Jego prefekt religii ks. Paweł Gawron i proboszcz parafii Ryki ks. Józef Księżopolski wydali chwalebne opinie podkreślając „dobre zachowanie, szczerą pobożność i czystość obyczajów” kandydata oraz pochodzenie z rodziny „pełnej Ducha Bożego”.
Po sześciu latach studiów filozoficzno-teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym otrzymał święcenia kapłańskie 29 czerwca 1957 r. w katedrze siedleckiej z rąk bpa Mariana Jankowskiego.
Jako wikariusz pracował w parafiach: Wohyń (1957-1958), Osieck (1958- 1959), Ko-sów Lacki (1959-1962), Domanice (1962, przez 2 miesiące), Siedlce św. Stanisława (1962-1965).
Od roku akademickiego 1965/66 rozpoczął stacjonarne studia specjalistyczne w zakresie teologii moralnej na Wydziale Teologicznym w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Jednocześnie został mianowany 30.12.1967 r. duszpasterzem służby zdrowia i chorych oraz duszpasterzem nauczycieli i wychowawców. Studia akademickie ukończył w 1969 r. uzyskując stopień magistra teologii, na podstawie pracy dyplomowej pt: „Moralność używania środków pobudzających”.
Po studiach powrócił do Siedlec i został mianowany przez bpa Jana Mazura z dniem 15.08.1969 r. kapelanem kościoła przyklasztornego Sióstr Benedyktynek od Nieustającej Adoracji w Siedlcach. Tę posługę pełnił do 14.09.1971 r.
Jednocześnie od 30.08.1969 r. pełnił posługę duszpasterza młodzieży akademickiej w Siedlcach i Białej Podlaskiej. Również od 22.09.1971 r. został mianowany referentem duszpasterstwa ogólnego Kurii Diecezjalnej.
Na prośbę ówczesnego rektora Seminarium Duchownego ks. Kazimierza Miszczaka, podjął od 24.11.1971 r., najpierw ćwiczenia z teologii pastoralnej dla alumnów, a od następnego roku akademickiego wykłady z teologii pastoralnej i medycyny pastoralnej. Nominację na profesora seminaryjnego z wykładami z teologii moralnej otrzymał 23.09.1978 r.
W ramach prac przygotowawczych do II Synodu Diecezji Siedleckiej został powołany 27.02.1976 r. do Głównej Komisji Synodalnej.
Z racji na wielość zajęć w Kurii Diecezjalnej i Seminarium Duchownym prosił o zwolnienie ze stanowiska duszpasterza akademickiego, co zostało uwzględnione z dniem 06.1978 r. W związku z przygotowaniem Diecezji Siedleckiej czyli Podlaskiej do I Pielgrzymki Apostolskiej Jana Pawła II do Ojczyzny, został ustanowiony 28.04.1979 r. członkiem Diecezjalnego Komitetu.
Ze względu na podjęte badanie i prace nad rozprawą doktorską, prosił bpa J. Mazura o zwolnienie z stanowiska referenta duszpasterstwa ogólnego, i takowe zwolnienie otrzymał z dniem 11.11.1981 r. Obronił pracę doktorską w 1984 r. i uzyskał stopień naukowy doktora teologii, na podstawie rozprawy doktorskiej pt.: „Eksperymenty medyczne na organizmie ludzkim w refleksji teologicznomoralnej”, napisanej pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Olejnika na Wydziale Teologicznym ATK w Warszawie. Pracę opublikował w formie książki i była to jedna z pierwszych, albo pierwsza w kraju, publikacja teologicznomoralna nad pojawiającymi się w nauce i praktyce zagadnieniami bioetycznymi.
W uznaniu i docenieniu dotychczasowej pracy kapłańskiej ks. S. Kornasa, na różnych odcinkach posługi duszpasterskiej, Ojciec Święty Jan Paweł II, na prośbę bpa J. Mazura, obdarzył go 4.03.1987 r. godnością Prałata Honorowego Jego Świątobliwości.
Nadszedł czas duszpasterstwa parafialnego z zachowaniem nadal posługi duszpasterza służby zdrowia i nauczycieli oraz profesora w Seminarium Duchownym.
Kiedy w trudnych czasach przełomu, po stanie wojennym, została utworzona nowa parafia Ducha Świętego w Siedlcach, został z dniem 01.07.1987 r. mianowany jej pierwszym proboszczem. Z zapałem i zaangażowaniem podjął pracę przy organizacji nowej parafii i nowej wspólnoty duszpasterskiej. Przy wsparciu finansowym parafian i innych dobrodziejów, najpierw wybudował kaplicę, a następnie plebanię i nowy kościół, który został poświęcony w 1999 r. przez bpa Jana Wiktora Nowaka. Zorganizował w parafii różnego rodzaju formy po-mocy potrzebującym i rozwijał różne grupy duszpastersko-modlitewne.
Chcąc podołać zadaniom proboszcza w parafii prosił o zwolnienie z wymagających obowiązków duszpasterza nauczycieli i wychowawców (zwolniony z dniem 30.06.1991 r.) oraz duszpasterza służby zdrowia i chorych (zwolniony z dniem 11.10.1993 r.). Z tymi środowiskami utrzymywał nadal żywy i aktywny kontakt do końca życia. Cieszył się ich pamięcią i wdzięcznością za lata opieki duszpasterskiej, szczególnie w okresie komunizmu, później „Solidarności” i czasów przełomu III Rzeczpospolitej. W archiwach Instytutu Pamięci Narodowej, pozostało wiele dokumentów źródłowych, potwierdzających represyjne działania ówczesnej Służby Bezpieczeństwa PRL, wobec ks. S. Kornasa, jako aktywnego i zaangażowanego duszpasterza tych środowisk zawodowych oraz członków Klubu Inteligencji Katolickiej. W rozumieniu Ustawy z 18.12.1998 r. O Instytucie Pamięci Narodowej, przysługuje ks. S. Kornasowi status pokrzywdzonego, przez ówczesne władze RRL, czego zainteresowany formalnie się nie dopominał.
Ciągle jednak pogłębiał swoje zainteresowania z zakresu bioetyki i dzielił się swoją wiedzą ze studentami. W latach 1991-2004 był zatrudniony na etacie adiunkta na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej, najpierw na ATK, a następnie na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Opublikował wiele artykułów naukowych w czasopismach i pracach zbiorowych oraz kilka haseł do Encyklopedii Bioetyki z zakresu oceny moralnej i etycznej działań biomedycznych.
Uczestniczył w wielu Konferencjach, Sympozjach i Zjazdach krajowych i międzynarodowy dotyczących zagadnień moralnych w bioetyce, prezentując tam swoje referaty. Uzyskał w tym zakresie kilka certyfikatów.
Był konsultantem i współpracownikiem Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie, tam też wygłaszał referaty i prowadził poradnię etyczną. W latach 2002-2008 i 2012-2015 był konsultantem w Komisji Bioetycznej Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie.
Przyjaźnił się do końca życia z ks. infułatem Józefem Wójcikiem (1934-2014), kapłanem represjonowanym w PRL i długoletnim proboszczem w Suchedniowie, który był jego kolegą z czasów studiów akademickich. Często bywał w Suchedniowie z prelekcjami i kazaniami. Otrzymał w 2009 r. patent członka Kapituły Równość-Wolność-Niepodległość Województwa Świętokrzyskiego.
Ks. S. Kornas, po osiągnięciu wieku emerytalnego (70 lat) został z dniem 3.07.2004 r. zwolniony przez bpa Zbigniewa Kiernikowskiego z urzędu proboszcza parafii Ducha Świętego w Siedlcach i przeniesiony na emeryturę. Zamieszkał nadal w budynku Spółdzielni Mieszkaniowej „Unitis Viribus” w Siedlcach, której od wielu lat był prezesem.
Kilka lat temu pojawiła się choroba (białaczka), a w ostatnich dwóch latach musiał poddać się intensywnemu leczeniu w różnych placówkach medycznych w kraju. Życzliwą pomoc okazywali mu lekarze i personel medyczny, często byli to ludzie, których on sam otaczał opieką jako ich duszpasterz. Chorobę przyjął z chrześcijańską pokorą i znosił ją cierpliwie, otaczany pomocą wielu mu życzliwych osób.
Zmarł 18 marca 2015 r. w Szpitalu Wojewódzkim w Siedlcach. Dożył prawie 82 lat w tym prawie 58 lat w kapłaństwie.
Śp. ks. Stefan Kornas:
- długoletni profesor Seminarium Duchownego, nauczyciel i wychowawca wielu pokoleń kapłańskich (1971-2004);
- wieloletni duszpasterz służby zdrowia i chorych (1967-1993) oraz nauczycieli i wychowawców (1967-1991);
- gorliwy pracownik Kurii Diecezjalnej na stanowisku referenta duszpasterstwa ogólnego (1971-1981);
- zatroskany i aktywny duszpasterz akademicki (1969-1978);
- ceniony wykładowca akademicki ATK i UKSW w zakresie oceny moralnej i etycznej eksperymentów biomedycznych (1991-2004);
- autor wielu publikacji z dziedziny biomedycznej, pogłębiający swoje zainteresowania i dzielący się doświadczeniem i wiedzą z innymi;
- konsultant wielu ośrodków i instytucji medycznych w zakresie bioetycznym (2002-2015);
- gorliwy duszpasterz i sprawny organizator wspólnoty nowo powstałej parafii Ducha Święte-go w Siedlcach (1987-2004);
- duszpasterz zatroskany o ubogich i potrzebujących, organizujący dla nich różne formy po-mocy i ich wspomagający;
- przyjaciel i autorytet dla wielu osób ze środowiska medycznego i nauczycielskiego, utrzymujący ożywione z nimi kontakty, życzliwy i pamiętający do końca życia o swoich przyjaciołach i wychowankach;
- inwigilowany, represjonowany i szykanowany przez ówczesne władze komunistyczne za aktywną działalność duszpasterską;
- wymagający od siebie i od innych, często radykalny w ocenach, ale również umiejący słuchać innych i dawać kapłańskie wsparcie;
- domagający się zdecydowanych postaw Kościoła wobec aktualnych problemów społeczno-politycznych dotykających wiernych i wszystkich obywateli kraju.
Requiescat in pace.
opr. ks. Bernard Błoński
_____________________________
Zobacz również:
Wspomnienia o śp. ks. Stefanie Kornasie
Zmarł ks. prałat Stefan Kornas
[MSz]
Kwiecień 2024
