Cały spływ rozpoczęli od zwodowania kajaków w miejscowości  Zembrów przy niewielkiej zaporze spiętrzającej wodę w Cetyni. Niestety ze względów technicznych spływ mógł rozpocząć się dopiero od tej miejscowości oddalonej od Sokołowa o 15 km. Widok niewielkiej rzeczki przypominającej większy rów nie zniechęcił ich do spłynięcia tą rzeczką kajakiem, a chęć przeżycia przygody wygrała.  O godzinie 9.00 Paweł razem z  Bartkiem oraz Darkiem z Sokołowa  kajakami jedynkami rozpoczęli pierwszy spływ kajakowy po Cetyni.  Od samego początku Cetynia była bardzo mocno uregulowana i nie przypominała rzeki typowej do turystyki kajakowej. Swoim korytem  przecinała łąki  nieopodal miejscowości Paderewek oraz Szwejki. Poruszanie się kajakiem było możliwe także dzięki niewielkim zaporom spiętrzającym wodę w rzece. Na pierwszą z nich natrafili już po 15 min płynięcia.  Szybka akcja z przenoską  kajaków i już płynęli dalej w kierunku Seroczyna, gdy po chwili usłyszeli szum spadającej wody na kolejnej zastawce, którą ominęli również bardzo szybko i sprawnie robiąc przy niej kilka zdjęć.  Cały czas widok z kajaków to łąki, niewielkie kompleksy leśne oraz widoczne w oddali zabudowania. Od drugiej zapory rzeczka powoli przybrała na rozmiarach. Po minięciu mostu w Szwejkach Cetynia przypomina rozmiarami oraz krajobrazem Liwiec, po którym bardzo często razem pływają. Niestety radość z tego faktu nie trwa długo, gdyż  po 30 minutach dopłynęli do dużej zapory zlokalizowanej przy stawach rybnych miedzy Seroczynem a Łazowem. Tu nasi bohaterowie robią chwile przerwy, kilka zdjęć przy tamie i kolejne przenosiny kajaków. Po zwodowaniu kajaków stan Cetyni nie zachwyca, gdyż jest to tylko kilka centymetrów.

Uniemożliwia to swobodne płynięcie kajakami  i  zmusza do przeciągnięcia kajaków brzegiem rzeczki. Bartek, Darek i Paweł nie są z tego faktu zadowoleni, gdyż w tym miejscu rzeczka nie jest uregulowana i płynie swoim naturalnym korytem.  Cała woda w tym miejscu jest kierowana na pobliskie stawy rybne.  Po przejściu kilkuset metrów z kajakami stan wody ponownie się podnosi co umożliwia kontynuowanie spływu. Dodatkowo widok wpadającej wody z prawej strony uświadamia im, iż stawy rybne zostały minięte i od tej pory poziom Cetyni nie powinien być już taki niski. Kajaki mijają most drogowy Jabłonna-Lacka-Sterdyń i kierują się w stronę Białobrzeg, mijając oddalone po lewej stronie  zabudowania Seroczyna. Była to ostatnia miejscowość zlokalizowana tak blisko Cetyni. Krajobraz lekko się zmienia. Jest coraz więcej wiszących nad korytem rzeczki drzew oraz niewielkich przeszkód w postaci płycizn, czy leżących w korycie drzew tworzących razem ze śmieciami niewielkie zapory. W połowie drogi między Seroczynem a Białobrzegami chłopaki mijają z prawej strony duży kompleks leśny oraz przepływają przez niewielka zaporę, która dostarcza im trochę większych emocji i frajdy. Pojawiają się tataraki, a brzeg staje się łagodniejszy.  Po dłuższej chwili próg kamienny i pozostałości po zaporze, przez którą spływają bez większego problemu przy aplauzie niewielkiej grupki okolicznych mieszkańców. Po lewej stronie w oddali mijają zabudowania miejscowości Białobrzegi, dopływają do wału przeciwpowodziowego znajdującego się po prawej stronie. W tym miejscu Cetynia staje się bardzo płytka, dzięki czemu częściej odpychają się wiosłami od dna rzeczki. Mijają most drewniany między Matejkami a Białobrzegami.  Od tego momentu wpływają na tereny zalewowe rzeki Bug, a Cetynia przestaje być uregulowana i zmienia się w dziką i wijącą się rzeczkę. Poziom wody ponownie staje się coraz większy i już pozostanie taki do samego ujścia. W dalszej części spływu natrafiają na pierwszą większą przeszkodę zbudowaną przez bobry.

Niestety jest ona nie do sforsowania kajakiem, dlatego przenoszą sprzęt prawą stroną i płyną dalej. Tama zatrzymała także sporą ilość śmieci pozostawionych przez ludzi. Na brzegach widać wiele powalonych drzew - ślad działalności sporej liczby bobrów.  Rzeczka skręca w lewą stronę i zaczyna mocno kręcić. Już w tym momencie płyną równolegle do rzeki Bug. Na pobliskich łączkach widać liczne bociany oraz czaple. Podróżnicy sprawdzają poziom rzeki poprzez włożenie wiosła, wychodzi około 1,5 metra głębokości.  Po paru minutach zza tataraków i nadbrzeżnych drzew  ukazuje się rzeka Bug. Parę machnięć wiosłem i już są na Bugu. Oglądają się w kierunku ujścia Cetyni, które nie wygląda zbyt imponująco, nawet rybak łowiący ryby przy ujściu Cetyni zdziwił się że ktoś płynął tą rzeką. Niedaleko od ujścia rzeczki Cetynia w górę rzeki Bug  jest ujście rzeki Nurzec, którą miesiąc wcześniej spływali. Płynęli jeszcze trochę Bugiem do umówionego miejsca zakończenia spływu na wałach w  okolicach Kiełpińca.

Po przepłynięciu Cetyni można rzec, że marzenia się spełniają. Właśnie jednym z ich marzeń jako kajakarzy, było przepłynięcie kiedykolwiek tej rzeczki.  Rzeka zaskoczyła ich swoimi walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi oraz możliwością pokonania jej kajakiem.

Odcinek od Zembrowa do ujścia nie jest uciążliwy do płynięcia, nie licząc paru przenosek związanych z zaporami spiętrzającymi wodę czy tamami budowanymi przez bobry. Jednak najlepiej pokonywać ją kajakami jednoosobowymi ze względu na szerokość rzeczki. Cetynia charakteryzuje się uregulowanym korytem rzeki oraz licznymi płyciznami. Najlepszym okresem do płynięcia jest wczesna wiosna czy jesień oraz okresy po większych opadach  deszczu.  W większości  rzeczka przepływa przez łąki i lekko zalesione tereny. Poza niewielkim fragmentem, w którym Cetynia staje się dość szeroką i głęboką rzeczką, w większości jest średnio głęboka i nie za szeroka. Jak mówią nasi bohaterowie, jest to ciekawy sposób spędzenia wolnego czasu. Gdyby ktoś z Państwa chciał spróbować takiej przygody na pewno Paweł, Darek lub Bartek podpowie więcej szczegółów o możliwości wyprawy kajakiem po wodach Cetyni.

Opowieści Pawła Olędzkiego wysłuchał Lech Zakrzewski

DJ