Ks. Krzysztof Kisielewicz: W naszym sanktuarium najstarszy jest obraz, a cały kult Miłosierdzia Bożego zaczął się tego obrazu, który znajduje się tutaj od 1939 roku, czyli czasów bliskich życia św. Faustyny. Jest to jedna z pierwszych kopii obrazu Jezusa Miłosiernego. Od początku cieszył się on ogromnym kultem. Kult ten się rozszerzał. Z malutkiego kościółka św. Rocha, który ocalał po wojnie, obraz został przeniesiony na Przeździatkę, gdzie 24 lata temu została utworzona parafia. Przez cały czas ludzie szukali przy nim Bożego Miłosierdzia. Obraz ten jest nieustannie czczony, obecnie już w naszym sanktuarium diecezjalnym.
Ks. Artur Płachno: Jak w tym szczególnym miejscu przebiegał Rok Miłosierdzia ?
Ks. Krzysztof Kisielewicz: Bardzo intensywnie. Gdy ksiądz biskup otworzył tutaj Bramę Miłosierdzia rozpoczęło się pielgrzymowanie. Miało ono różny charakter, począwszy od najmłodszych dzieci, które tutaj przyjeżdżały z opiekunami, wychowami i katechetami, poprzez młodzież, która zawierzała swoja przyszłość po maturze, po całe rodziny. Pielgrzymki przybywały nie tylko z najbliższych okolic, czy dekanatu, skąd przybyło także pięć pieszych pielgrzymek, ale również z dalszych stron pragnąc zawierzyć się Jezusowi Miłosiernemu.
Ks. Artur Płachno: Szczególnym znakiem tego roku stały się tutaj Wieczory Miłosierdzia. Jak narodził się ich pomysł, jak przebiegały i jak Ksiądz je ocenia ? Ks. Krzysztof Kisielewicz: Od początku Rok Miłosierdzia potraktowaliśmy razem z innymi duszpasterzami jako wyzwanie – co zrobić, aby go dobrze przeżyć i umożliwić korzystnie ze źródła Bożego Miłosierdzia? Sanktuarium to nie tylko parafia, ale otwarcie się na wszystkich, którzy zachęceni przez Ojca Świętego będą tutaj przychodzić. Postanowiliśmy zorganizować Wieczory Miłosierdzia w takiej formie, aby były możliwością i okazją do spotkania z Jezusem Miłosiernym w sakramencie pojednania. Była zawsze możliwość spowiedzi, ale także adoracja, modlitwa i uwielbienie. Po Mszy Świętej zostawaliśmy na adoracji, modląc się często o uzdrowienie duszy i ciała. Była także okazja do czynienia gestów miłosierdzia. Wystawiliśmy kosze, które przychodzący na Wieczór Miłosierdzia wypełniali artykułami spożywczymi i środkami czystości, a parafialna Caritas roznosiła je potrzebującym. Różne były zainicjowane płaszczyzny miłosierdzia. Dzisiaj przychodzą do nas ludzie z zapytaniem: „ Co to będzie, jak Rok Miłosierdzia się skończy? Chcemy dalej przychodzić, tutaj, modlić się, aby nadal były te szczególe momenty bliskości z Chrystusem.” Ilość przybywających tutaj ludzi z dalszej i bliższej okolicy świadczy o potrzebie spotkań, które nie tylko w Roku Miłosierdzia, mogą stanowić okazje przybliżania się do Jezusa, który jest przecież obecny w każdym kościele. Wielu podkreślało, że właśnie na tych Wieczorach Miłosierdzia nauczyli się modlitwy, nie dłużyło się im, kiedy uwielbiali Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Rodziło się też pragnienie głębszego spotkanie z Chrystusem oraz poszukiwania takiego miejsca, gdzie mogliby adorować. Myślę, że są to dobre owoce, które wydały te Wieczory Miłosierdzia.
Ks. Artur Płachno: Pozostały także inne bardzo ważne pamiątki materialne, którymi są dzwony miłosierdzia. Skąd ta inicjatywa ?
Ks. Krzysztof Kisielewicz: To jest szczególne dzieło, które udało się zrealizować. Z radą parafialną i parafianami podjęliśmy decyzję, aby na pamiątkę Roku Miłosierdzia wykonać dzwony, których brakowało w tej świątyni nie tak dawno wybudowanej. Znaleźli się darczyńcy, którzy wsparli to dzieło i zamontowaliśmy na wieżach trzy piękne dzwony. Wygrawerowano na nich napisy ich imion: „Miłosierdzie Boże” – największy dzwon, „Jan Paweł” – średni dzwon i trzeci dzwon - „ Św. Faustyna”. Codziennie można je usłyszeć. Dzwoniąc, zapraszają pół godziny wcześniej na Mszę Świętą, a o godzinie 21.00 dzwon „Jan Paweł” przyzywa do modlitwy apelowej.
Ks. Artur Płachno: Co planowane jest jeszcze w ostatnich tygodniach Roku Miłosierdzia ?
Ks. Krzysztof Kisielewicz: Dopełnieniem Roku Miłosierdzia, które stanowi również szczególną łaskę, jaką mogliśmy otrzymać są relikwie, które będą uroczyście wniesione da sanktuarium. Relikwie św. Jana Pawła II stanowią niezwykły dar, ponieważ to on był orędownikiem Miłosierdzia Bożego i to dzięki niemu w dużej mierze świat poznał ideę Miłosierdzia Bożego. Będzie to miało miejsce w trakcie rekolekcji ewangelizacyjnych. Rozpoczną się one niedzielę 16 października, w nieprzypadkowym dniu, związanym życiem św. Jana Pawła II, a potrwają do wtorku 18 października, kiedy to na zakończenie ksiądz biskup dokona instalacji relikwii. Rekolekcje będzie prowadził zespół ewangelizacyjny „Mocni w Duchu”, znany ze swoich pięknych pieśni. Przybędą do nas także relikwie bł. ks. Michała Sopoćki. Ustanowią one jakby tryptyk miłosierdzia w naszym sanktuarium – św. Faustyna, której relikwie są już od dawna wystawione do adoracji, św. Jan Paweł II i bł. ks. Michał Sopoćko. Msza św. na zakończenie Roku Miłosierdzia będzie celebrowana 13 listopada o godzinie 11.00. Ksiądz biskup zamknie Drzwi Święte, ale nie oznacza to, że zamknie drzwi kościoła. Drzwi kościoła zostają otwarte, tak jak są otwarte serca parafian i pasterzy na wszystkich, którzy będą przybywać do sanktuarium.Podsumowując, chcę podkreślić, że w tym Roku Miłosierdzia Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy. Naprawdę wiele osób doznało szczególnych łask – nie tylko fizycznych uzdrowień, ale przede wszystkim duchowych. Doświadczyli tego duszpasterze szczególnie w konfesjonałach, a wielu pielgrzymujących do tego miejsce dawało także świadectwo, jak Chrystus przemieniał ich życie i uzdrawiał. Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Sokołowie Podlaski pozostaje otwarte na pielgrzymów i cieszymy się z obecności każdego, kto tutaj przybywa, zawierzając się Jezusowi Miłosiernemu.
ks. AP
Kwiecień 2024
