Łukasz gonił swoje marzenia, realizował pasję, zdał wzorowo maturę i dostał się na wymarzone studia – do Wojskowej Akademii Technicznej po ukończeniu której miał zostać oficerem Wojska Polskiego. Chciał wyjeżdżać na misje, angażować się w pomoc humanitarną i dzięki temu też pomagać innym. W 2012 roku  zachorował na  ostrą białaczkę limfoblastyczną. W jego walkę o życie zaangażowali się znajomi, rodzina i wiele, wiele osób, których nigdy wcześniej nie spotkał. W mediach społecznościowych jego walkę o marzenia obserwowało prawie 20 tys. ludzi, wszyscy z nadzieją, że będzie to walka zwycięska. 29 listopada 2017 roku, po 5 latach zmagań z chorobą, Łukasz odszedł.

Kiedy zrodził się pomysł, by nagrodę dla wolontariuszy nazwać imieniem Łukasza, jego rodzina przyjęła to jako wyróżnienie i zaszczyt. Rodzice Łukasza byli gośćmi honorowymi Gali Wolontariatu. Mama Łukasza w rozmowie z Radiem Podlasie, mówiła: – Kiedy patrzyłam na młodzież odbierającą statuetki widziałam twarz Łukasza. Wydaje mi się, że Łukasz chociaż ciałem nie jest z nami, to jest obecny duchem, patrzy na nas z góry i klaszcze. Teraz Łukasz poszedł razem z wolontariuszami, będzie towarzyszył ich pracy.

Pierwszymi laureatami Nagrody im. Łukasza Glinko zostali: Barbara Romaniuk, Natalia Szumarska i Marek Świderski.
 
Barbara Romaniuk działa w Bielsku Podlaskim w Klubie Wolontariuszy „W jedną stronę” zajmuje się współorganizacją akcji pomocy dla dzieci z Boliwii, działa  aktywne w świetlicy Socjoterapeutycznej Caritas, bierze udział w akcji „100 gram ryżu dla dzieci z Afryki”.

Natalia Szumarska jest wolontariuszem w Siemiatyczach w Bractwie Młodzieży Prawosławnej. Zorganizowała pierwszą „Wielkopostną zbiórkę żywności” oraz „Kurs pieczenia prosfor”.

Marek Świderski reprezentuje WTZ Hajnówka. Pomaga w organizacji oraz bierze udział w akcji „Dary z Serca” m.in. udział w opracowaniu planu i harmonogramu akcji, zbieranie darów, przygotowanie paczek.

Kolejne osoby wyróżnione w tym konkursie, to Anetta Sienkiewicz - Bractwo Młodzieży Prawosławnej w Hajnówce, Maciej Czurak - Klub Wolontariuszy „W jedną stronę” w Bielsku Podlaskim, Elwira Jankowska - Stowarzyszenie Pomocy Szansa w Dołubowie, Szymon Bobiński - Szkolne Koło Caritas SP3 Siemiatycze, Aleksandra Demianowicz - Bractwo Młodzieży Prawosławnej Siemiatycze, Aleksandra Denisewicz - Szkolne Koło Caritas SP3 Siemiatycze, Maja Kaczmarek - Szkolne Koło Caritas SP3 Siemiatycze, Gabriela Michalak - Szkolne Koło Caritas SP3 Siemiatycze, Izabela Panasiuk - Szkolne Koło Caritas SP3 Siemiatycze, Julia Pućko - Szkolne Koło Caritas SP3 Siemiatycze, Ptryk Szejbut - Stowarzyszenie Pomocy Szansa Dołubowo.

Rozstrzygnięto też konkurs na opowiadanie o wolontariacie, a nagrodzeni, to: Luiza Bergcholc, Paulina Iwaniuk, Gabriela Urbańska, Paula Warszycka i Emilia Zalewska. Ich opowiadania wydano w formie książki pt. „A co ja mogę?”.

W panelu dyskusyjnym, który podobnie jak książka nosił tytuł „A co ja mogę?” uczestniczyli: dr Anna Drabarz – Pełnomocnik Zarządu Województwa Podlaskiego ds. Osób z Niepełnosprawnościami, dr Paweł Grabowski – Prezes Fundacji Hospicjum Proroka Eliasza, inicjatora budowy pierwszego wiejskiego stacjonarnego hospicjum i Karol Izdebski przedstawiciel Korpusu Solidarności.

 Podczas dyskusji powtarzano słowa śp. Łukasz Glinko: „Mam tę moc, Ty też ją masz!” Rozmowa była okazją do pochwalenia się i podzielenia się działaniami wolontariackimi, metodami, pomysłami. I tak uczestnicy dowiedzieli się, że w siemiatyckim Urzędzie Miasta każdy pracownik może 1 dzień w roku przepracować jako wolontariusz w godzinach pracy (dzień ten traktowany jest jak obecność w pracy). Karol Izdebski przytaczając statystyki mówił, że Polska słabo wypada w badaniach nt. wolontariatu, jednakże województwo podlaskie przoduje w działaniach wolontariackich. Jednym z poruszanym tematów była certyfikacja organizacji przyjaznych wolontariuszom, co staje się faktem. Anna Drabarz przekonywała, że osoby z niepełnosprawnościami, to potencjał w wolontariacie. Z kolei dr Paweł Grabowski podkreślał: - Sam niewiele mogę, ale zespół ludzi może dużo. Przypominał też, że wolontariat nie może być zamiast czegoś, niedobrze jest gdy pomaganie ma być ucieczką, taki wolontariat nie jest dobry.

Usłyszeć można było, że kiedy pomagamy innym, to największym szczęściem jest spotkać na swojej drodze dobrych ludzi. I tu zrodził się wniosek, że w niesieniu pomocy szybko przechodzimy z „JA” do „MY”, co często połączone jest z serią rodzących się pytań „Co ja mogę?”, „Jak mogę?” i „Z kim mogę?”

Za słowa kluczowe w sferze wolontariatu uznano - przyjaźń, towarzystwo, dobre gesty, uśmiech, życzliwość, radość.

W pierwszej siemiatyckiej Gali Wolontariatu uczestniczyli wolontariusze, organizacje społeczne, instytucje i osoby, zainteresowane tematyką wolontariatu i pomagania. Galę zorganizowali - Dekanalny Instytut Kultury Prawosławnej w Siemiatyczach i Stowarzyszenie „Centrum na Wschodzie” w partnerstwie z Miastem Siemiatycze oraz Ośrodkiem Wsparcia Ekonomii Społecznej w Subregionie Bielskim.

Spotkanie zorganizowane w ramach projektu „PełnoAktywni Wolontariusze” prowadziły jego autorki – Jolanta Sobesiuk i Katarzyna Kamecka-Lach.


ABol/DW