Od wczesnych lat dziecięcych życie Franciszki Siedliskiej wypełnione było cierpieniem. Ciągle zmagała się z chorobą kręgosłupa. Wiele czasu spędziła w łóżku, nie mogąc o własnych siłach chodzić. Gdy miała 22 lata, złożyła prywatny ślub czystości, gdyż jej pragnieniem było całkowite poświęcenie się Bogu. O tym nie chciał słyszeć Adolf Siedliski, który chciał dobrze wydać córkę za mąż. Marzył o karierze dla swej jedynaczki. Franciszka jednak stanowczo sprzeciwiała się tym planom. Ponieważ nie chciała smucić ojca, przyrzekła mu, że pozostanie z nim do końca jego życia. Adolf Siedliski, który przez lata pozostawał obojętny religijnie, pod wpływem córki powrócił do zaniedbanych praktyk religijnych i umarł pojednany z Bogiem w 1870 roku. Wkrótce potem Franciszka zaczęła realizować swoje marzenia o życiu zakonnym. Jej kierownik duchowy zlecił jej misję utworzenia nowego zgromadzenia. Bardzo cierpiąca na skutek bólu kręgosłupa Franciszka zapytała: "jakże to się może stać, skoro ja jestem chora, bardzo chora i bliska śmierci?". A kiedy usłyszała zapewnienie: "jeśli uwierzysz, wyzdrowiejesz", nie wahała się wypowiadając - "jeśli taka jest Wola Boga, jestem gotowa". Po tym wydarzeniu, ból zniknął.
W październiku 1873 roku Franciszka Siedliska udała się do Rzymu, gdzie otrzymała błogosławieństwo Ojca Świętego Piusa IX na złożoną przez siebie prośbę o zgodę papieża na założenie nowego zgromadzenia zakonnego.
Pierwszy dom zgromadzenia pod wezwaniem Najświętszej Rodziny z Nazaretu, popularnie nazwany nazaretankami powstał w Rzymie w 1875 roku, Franciszka Siedliska obrała imię Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza. Od tego czasu wszystkie siły poświęciła organizowaniu Zgromadzenia zakonnego. Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza pragnęła stworzyć dom dla sióstr także w Polsce. Już w 1881 powstał pierwszy dom w Krakowie. Siostry otoczyły opieką pracujące dziewczęta. Zgromadzenie zgodnie ze swym charyzmatem podejmowało pracę w szkołach, sierocińcach, ochronkach, internatach. Służyło polskim rodzinom w Wadowicach, we Lwowie i w Częstochowie. Siostry otaczały opieką ludzi biednych, chorych, samotnych oraz niepełnosprawnych. Zajmowały się samotnymi matkami i broniły życia nienarodzonych. Już na początku Matka Franciszka nakreśliła główną myśl przyszłego Zgromadzenia: "I tak mi się przedstawiło życie naszego Nazaretu - życie miłości: na zewnątrz praca, obowiązek, oddanie się na wszystko i spełnienie wszystkiego, czego Pan Jezus wymaga i wszystko to uprzejmie, miłośnie, pogodnie i swobodnie, aby wszystkich do Pana Jezusa pociągnąć. Ale tam, w głębi duszy, w życiu wewnętrznym, najściślejsze zjednoczenie z Bogiem, miłość najczystsza, poświęcenie, ciągła ofiara, wyniszczenie siebie, zapomnienie o sobie, tam - najściślejsza z Panem Jezusem więź" (12 stycznia 1885 r.).
Zgromadzenie rozwijało się dynamicznie. Nowe placówki powstawały szybko. Już w 1885 roku jedenaście, spośród 22 sióstr, ze swoją założycielką wyjechało do Stanów Zjednoczonych, by zająć się przebywającymi tam Polakami. Kolejne placówki powstały wkrótce we Francji i Anglii. Siostry pomagały emigrantom w prowadzeniu życia religijnego, stały na straży ducha narodowego i ojczystego języka. W Polsce, gdy tylko to było możliwe powstały domy w Ostrzeszowie, Łukowie, Kaliszu, Warszawie, a nieco później w Jej rodzinnych Żdżarach, gdzie Siostry Nazaretanki prowadzą dom rekolekcyjny.
Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza bardzo troszczyła się o sprawy rodziny do ostatnich chwil życia. Zmarła w opinii świętości 21 listopada 1902 roku w Rzymie. Wielu zwracało się do niej z prośbą o pomoc w wielorakich sytuacjach, a ona wstawiała się za nimi do Boga. W 1952 roku została cudownie uzdrowiona Marianna Rataj ze Żdżar, a cud ten pozwolił na beatyfikację Matki Siedliskiej, która odbyła się 23 kwietnia 1989 roku. Nazajutrz po beatyfikacji Ojciec Święty Jan Paweł II do zgromadzonych Polaków w Auli Pawła VI w Rzymie powiedział: "Cieszę się i dziękuję w sposób szczególny Bogu za to, że właśnie mnie było dane dołączyć jej imię do tych, którzy zapisani są w niebie, a tym samym postawić ją na przedłużeniu dziedzictwa św. Wojciecha, św. Stanisława, św. Jacka, że stała się świadkiem i współtwórczynią odrodzenia się w Bogu naszego Narodu, gdy na jego horyzoncie zdawały się gasnąć wszystkie inne światła. Z tego samego źródła i korzenia wyrasta współczesny nam święty Maksymilian Maria Kolbe, patron naszych trudnych czasów".
Najpiękniejszym owocem nazaretańskiego charyzmatu jest męczeńska śmierć jedenastu sióstr z Nowogródka, które świadomie oddały swoje życie 1 sierpnia 1943 roku za aresztowanych przez hitlerowców członków rodzin. Bóg ofiarę przyjął. Uwięzieni ludzie wrócili do swych domów.
Obecnie Siostry Nazaretanki realizują swoją misję na 4 kontynentach, w 12 krajach świata i 168 wspólnotach. W Polsce jest 840 sióstr. 45 Sióstr pracuje w diecezji siedleckiej: w dwóch domach w Łukowie i Wytycznie.
Siostry w Wytycznie prowadzą dom rekolekcyjny a Siostry domu łukowskiego na różne sposoby starają się uczestniczyć w wydarzeniach Kościoła powszechnego i lokalnego. Pracują w szkołach jako katechetki. Prowadzą Przedszkole. Wiele czasu spędzają w parafii: na modlitwie z dziećmi i młodzieżą, na próbach scholi, organizowaniu okolicznościowych przedstawień, przygotowaniu dekoracji, uczestniczą w pielgrzymkach autokarowych i pieszych. Podczas ferii wakacyjnych, siostry wyjeżdżają na rekolekcje z dziećmi, młodzieżą i rodzinami oraz organizują kolonie letnie. Dorosłym umożliwiają odprawienie rekolekcji. Prowadzą skupienia i rekolekcje dla licznych członków Stowarzyszenia Najświętszej Rodziny.
Z kaplicy Najświętszej Rodziny z Nazaretu w Łukowie korzystają różnego rodzaju grupy: oazowe grupy młodych, Domowy Kościół, grupa pallotyńska, głuchoniemi, dla których sprawowana jest Eucharystia w języku migowym, kapłani, klerycy. Każdego roku w kaplicy Sióstr odbywa się również I Komunia Święta, do której przystępują dzieci niepełnosprawne. W czwartki, po południu wystawienie Najświętszego Sakramentu gromadzi wiernych na modlitwie, a w I-sze czwartki miesiąca zanoszone są modlitwy w nowennie za przyczyną bł. Marii od Pana Jezusa Dobrego Pasterza Franciszki Siedliskiej.
Siostry w całym Zgromadzeniu modlą się codziennie za wszystkie rodziny świata. Najświętsza Rodzino, błogosław i strzeż wszystkie rodziny świata. Zachowaj je złączone nierozerwalnym węzłem miłości, wierne otrzymanym łaskom i obowiązkom swego powołania. Spraw, aby żyły według Prawa i przykazań Bożych, by ich życie było odbiciem Twego życia na ziemi i pozwoliło im kiedyś cieszyć się Twoim szczęściem w niebie. Amen.
S. Dorota Korycińska – nazaretanka
DJ
Kwiecień 2024
