W szkole podstawowej w Gęsi Oazę Nowej Drogi III stopnia, czyli dla młodzieży po II klasie gimnazjum prowadził ks. Grzegorz Marczuk. Rekolekcje pomagają odkryć Chrystusa, jako Drogę prowadzącą do Ojca, jak również człowieka, który jest drogą Kościoła. Stąd też ważną rolę odgrywa poznawanie świata jako dzieła Bożego, celu życia człowieka i dróg jego realizacji.
Natomiast w Wisznicach odbyła się Oaza Nowego Życia I stopnia. Uczestniczyła w niej młodzież po III klasie gimnazjum. Moderatorem rekolekcji był ks. Mateusz Gomółka. Pierwsze cztery dni oazy to ewangelizacja, która ma swój szczyt w przyjęciu Jezusa na osobistego Pana i Zbawiciela. Dalsze dni pokazują, co jest potrzebne, żeby pogłębić swoją relację z Chrystusem i że Duch Święty może w tym pomóc. Na tej drodze uczestnik nie jest sam, jest z nim grupa, składająca się z osób, które chcą, tak jak on być uczniami Pana. Owe „nowe życie” może być udane, kiedy powróci się do źródła życia w wierze, czyli Chrztu św. i świadomie odnowi swoje przyrzeczenia chrzcielne oraz wkroczy na drogę ku dojrzałości chrześcijańskiej.
Również I st. Oazy Nowego Życia, ale dla rodzin odbył się w Bobrownikach, gdzie moderatorem był ks. Jakub Kozak. Uczestniczyli w niej przede wszystkim osoby, które już miały doświadczenie Ruchu i żyją Chrystusem na co dzień, ale potrzebują wzmocnienia na tej drodze.
Ważnym wydarzeniem dla wszystkich oaz był Dzień Wspólnoty podczas trzynastego dnia poświęconego trzeciej tajemnicy chwalebnej różańca, a więc Zesłaniu Ducha Świętego. Tym razem odbył się on 28 lipca w Sanktuarium Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Radzyniu Podlaskim. Tego dnia do Radzynia zjechały wszystkie oazy odbywające się w naszej diecezji. Z otwartymi rękami i życzliwością przyjął przybyłych ks. Prałat Roman Wiszniewski proboszcz parafii. Radością dla zgromadzonych była obecność ks. Biskupa Kazimierza Gurdy, który przewodniczył mszy świętej i w homilii wezwał oazowiczów, aby pielęgnowali światło i radość, które otrzymali podczas rekolekcji i dzielili się nimi z otaczającym ich światem, który często pogrążony jest w smutku i ciemności. Podczas Dnia Wspólnoty obecni mogli wysłuchać świadectw uczestników poszczególnych rekolekcji o tym, czego Bóg dokonał w ich sercach, postawie i życiu przez ten czas. Natomiast agapa, nie tylko była posiłkiem, ale przede wszystkim okazją do dzielenia się radością spotkania, wrażeniami, wymiany doświadczeń i rozmów. Każda wspólnota była odpowiedzialna za inną posługę m. in. śpiew, służbę liturgiczna, przygotowanie zawiązania wspólnoty, agapę, z czego wywiązała się bardzo dobrze.
Tradycją jest także, że każda oaza przyjeżdżająca na Dzień Wspólnoty ma ze sobą przygotowany przez siebie znak, który nie tylko jest ich wyróżnikiem, ale mówi o drodze formacji podczas rekolekcji. Inną formą jest meldunek - w humorystyczny sposób opowiadający, co się działo na oazie.
Ważnym momentem Dnia Wspólnoty jest Nabożeństwo Misji, które pokazuje w odniesieniu do słowa Bożego, jakie zagrożenia są we współczesnym świecie i jak człowiek wierzący ma z nimi walczyć. Jedną z takich form przeciwstawnia się wszystkiemu, co człowieka może zniewalać i mu zagrażać jest Krucjata Wyzwolenia Człowieka. Z dumą można było patrzyć na młodych i starszych ludzi, którzy zdecydowali się ofiarować akt dobrowolnej abstynencji za swoich najbliższych, żeby Polacy byli narodem naprawdę wolnym.
Na Dzień Wspólnoty przybyli także oazowicze, którzy byli na rekolekcjach w pierwszym turnusie czy z najbliższej okolicy, by wspólnie świętować czas dla wspólnoty.
Wspaniale było wspólnie przebywać na oazie i żal było wyjeżdżać, bo rekolekcje były wyjątkowym, intensywnym czasem pogłębiania swojej wiary, umocnienia się w dobrem, ale także nowych znajomości, przyjaźni i odpoczynku wśród zafascynowanych Bogiem ludzi. Tak swoimi przeżyciami dzieli się animatorka Ania - Od roku przygotowywałam się na ONŻ I i bardzo chciałam tu być. I udało się. Podczas oazy działo się bardzo dużo i mimo, że posługuję jako animator, to czuję, jak sama przeżywam głęboko każdą chwilę oraz jak wiele doświadczam. Szczytowymi punktami oazy były: przyjęcie Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, celebracja sakramentu pokuty i pojednania oraz wigilia modlitewna przed dniem Zesłania Ducha Świętego, które były ważne także i dla mnie. Bóg działa bardzo hojnie.
Przy okazji należą się podziękowania wszystkim tym, którzy się przyczynili do tego, by oazy mogły się odbyć. Za okazaną życzliwość duszpasterzom poszczególnych goszczących parafii oraz parafianom, jak też wielu ludziom dobrej woli, którzy przez słowo, modlitwę, gest oraz dar materialny wsparli rekolekcje.
Mimo, że za nami jest już miesiąc oaz, przed oazowiczami jeszcze jeden turnus organizowany przez Ruch Światło-Życie diecezji siedleckiej. Rekolekcje odbędą się w Wisznicach, a będzie to Oaza Dzieci Bożych II stopnia dla dzieci po IV klasie szkoły podstawowej oraz Oaza Dzieci Bożych III stopnia dla tych po V klasie szkoły podstawowej. Natomiast w Bobrownikach planowana jest Oaza Rodzin II stopnia, jak również Oaza Rekolekcyjna Diakonii Wyzwolenia.
Anna Jóźwik
DJ
Kwiecień 2024
