Ciało świętej pamięci zmarłego, zgodnie z jego wolą, spoczęło na cmentarzu parafialnym w Borkach.
Ksiądz Stanisław Ryszkowski przeżył 69 lat, w tym 45 lat w kapłaństwie. Rozwijał działalność w zakresie duszpasterstwa rodzin i duszpasterstwa kobiet. Był obrońcą życia poczętego, prowadząc duszpasterskie rozmowy z lekarzami i personelem szpitali.
BIOGRAM
Ks. kanonik dr Stanisław Ryszkowski (1949-2018) - urodził się 18 września 1949 r. w miejscowości Tchórzew, w parafii Borki Radzyńskie, a jego rodzicami byli Piotr i Zofia z d. Domańska, małżonkowie Ryszkowscy, rolnicy.
Szkołę Podstawową ukończył w 1963 r. w Tchórzewie, a następnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Kocku i tam otrzymał świadectwo maturalne w 1967 r.
Zaraz po ukończeniu liceum złożył podanie z prośbą o przyjęcie do Seminarium Duchownego w Siedlcach. Proboszcz rodzinnej parafii w opinii do seminarium podkreślił, że „kandydat pochodzi z pobożnej rodziny i należy zauważyć jego postawę pełną skupienia, uwagi i pobożności oraz częste służenie do Mszy św. jako ministranta”.
Po sześciu latach studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie 7 czerwca 1973 r. w katedrze siedleckiej z rąk biskupa Jana Mazura.
Jako wikariusz pracował w parafiach: Domanice (1973-75), Włodawa – św. Ludwika (1975-76), Łuków – Podwyższenia Krzyża Świętego (1976-77), Sobienie Jeziory (1977-79).
Już w 1975 r. jako wikariusz parafii Domanice prosił biskupa siedleckiego o pozwolenie na dalsze studia specjalistyczne na KUL w Lublinie. Dopiero po 2 latach w 1977 r. rozpoczął studia specjalistyczne w Samodzielnym Zakładzie Teologii Praktycznej – Studia nad Rodziną przy Akademii Teligi Katolickiej w Warszawie. Początkowo dojeżdżał z parafii Sobienie Jeziory, a następnie zamieszkał w Warszawie. Obronił pracę dyplomową w 1981 r. i otrzymał tytuł magistra teologii w zakresie teologii praktycznej.
Powrócił do diecezji i z dniem 4 czerwca 1981 r. objął stanowisko diecezjalnego referenta duszpasterstwa rodzin. Od 1982 r. objął także stanowisko diecezjalnego referenta duszpasterstwa kobiet. Rozwijał działalność w zakresie duszpasterstwa rodzin w diecezji organizując szkolenia dla dekanalnych i parafialnych instruktorów i budował struktury poradni rodzinnych w diecezji. Gorliwie zabiegał o obronę życia nienarodzonych, prowadząc wielokrotnie trudne duszpasterskie rozmowy z lekarzami i personelem szpitali.
W 1981 r. został mianowany członkiem Rady Duszpasterskiej Diecezji Siedleckiej na 3-letnią kadencję. Jednocześnie od 1982 r. był kapelanem kościoła przyklasztornego Sióstr Benedyktynek (Sakramentek) w Siedlcach i kapelanem w szpitalu miejskim.
Niespodziewany udar jakiego doznał w 1990 r. spowodował ciężkie skutki zdrowotne, utracił mowę. Przeszedł długą rehabilitację będąc pod życzliwą i troskliwą opieką Sióstr Sakramentek. Powrócił do sprawności fizycznej i mógł komunikować się z otoczeniem, jednak wymagał ciągłej opieki. Został rencistą i zamieszkał w domu spółdzielni „Viribus Unitis” w Siedlcach.
Doceniając jego ofiarną pracę w zakresie duszpasterstwa rodzin w diecezji, posługi kapelana wśród chorych w szpitalu oraz duszpasterstwa u Sióstr Sakramentek, biskup siedlecki Jan Mazur mianował go 3 maja 1992 r. kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Siedleckiej.
Ks. Stanisław nadal pogłębiał i rozwijał swoją wiedzę w zakresie teologii praktycznej i w 1998 r. przedstawił rozprawę doktorską otrzymując stopień naukowy doktora. Opublikował kilkanaście artykułów z tematyki dotyczącej duszpasterstwa rodzin i obrony życia nienarodzonych.
W 2009 r. stan zdrowia ks. Stanisława pogorszył się, ustała prawidłowa praca nerek i od tego czasu musiał poddawać się 3 razy w tygodniu ciągłej dializie. Doznawał życzliwości i opieki ze strony lekarzy i personelu medycznego Szpitala Wojewódzkiego w Siedlcach.
Mimo takiego stanu zdrowia, zachował pogodę ducha i utrzymywał braterskie i towarzyskie kontakty z kapłanami. Był odwiedzany przez kolegów i zapraszany na spotkania i uroczystości parafialne. Został zapamiętany jako życzliwy, skromny kapłan, zatroskany o dobro rodziny i jej rozwój w duchu wartości ewangelicznych. Kapłani mieszkający w gmachu przy ul. Floriańskiej życzliwie wspierali ks. Stanisława w jego codziennych potrzebach i pomagali w zmaganiu się z chorobą.
W ostatnich dniach znalazł się w szpitalu w Siedlcach. Stan był krytycznym i po kilku dniach pobytu zmarł 5 listopada 2018 r. Przeżył 69 lat w tym 45 lat w kapłaństwie. Requiescat in pace.
opr. ks. B. Błoński
KB [ja]
Kwiecień 2024
