Badaczka Instytutu Pileckiego Emilia Dziewiecka wyjaśnia, że Bolesław Książek udzielał schronienia Idelowi od 1941 roku, kiedy wracając wozem konnym z Warszawy do domu, napotkał młodego żydowskiego chłopca, który poprosił i pomoc. Idel przebywał w domu Aleksandry i Bolesława Książków przez około 2 lata stając się członkiem rodziny. Niemcy w wyniku donosu 12 maja 1943 roku zorganizowali obławę na terenie gospodarstwa. Brutalnie pobili Bolesława Książka, znaleźli też ukrywającego się w stodole Idela, w końcu obu wyprowadzili do pobliskiego lasu i zastrzelili.
Po raz pierwszy od rozpoczęcia procesu upamiętniania Polaków zamordowanych przez Niemców, na tablicy obok polskiego nazwiska pojawiło się też imię zamordowanego Żyda. Doktor Mariola Serafin z działu projektów Instytutu Pileckiego podkreśla, że jest to niezwykle istotne wydarzenie dla rozmienia tragedii Polaków i Żydów w czasie okupacji. "Idel był współdomownikiem Książków, znamy go z imienia, wiemy ile miał lat. Doszliśmy do wniosku, że warto jest również i jego zaznaczyć na tablicy, żeby pokazać jak bardzo złożoną była okupacja niemiecka w Polsce, że to był sytuacje, które dotyczyły zarówno i Polaków jak i ukrywających się u nich Żydów. Idel jest przykładem tego, jak taki żydowski, młody chłopak, stał się członkiem tej rodziny za co cała ta rodzina poniosła najwyższą karę" - wyjaśnia doktor Serafin.
Do tej pory w ramach projektu "Zawołani po imieniu", Instytut Pileckiego, przywrócił pamięci zbiorowej 47 osób, które w czasie II wojny światowej zostały zamordowane przez Niemców za pomoc Żydom.
Inf. pras.
[MSz]
Kwiecień 2024
