Na początku Witold Matulka zaśpiewał bardzo lubianą przez Bogusława Kaczyńskiego piosenkę autorstwa Jana Kiepury „Brunetki, blondynki”.  Dzięki temu zebrał gromkie brawa licznie zgromadzonej publiczności.  Artysta przed rozpoczęciem niemal każdej piosenki przywoływał wspomnienia związane z Bogusławem Kaczyńskim.  Opowiedział też, jak się poznali. Matulka będąc jeszcze na studiach we Wrocławiu, dowiedział się o przesłuchaniu do „Teatru Roma” prowadzonym przez Bogusława Kaczyńskiego, więc wsiadł jak najszybciej do pociągu i przyjechał do Warszawy. Przesłuchanie przeszedł pozytywnie, mimo, że jak mówi, nie był dostatecznie przygotowany. I po tym wspomnieniu zwrócił się do obecnej młodzieży ze słowami, by nigdy się nie poddawała i realizowała swoje marzenia.


Wywiad z Witoldem Matulką

Jak Pan zapamiętał Bogusława Kaczyńskiego?

- Lubiłem,  kiedy z  Bogusławem Kaczyńskim spotykaliśmy się prywatnie, bo jednak na scenie należy się zachowywać inaczej. Bogusław był bardzo wymagający,  często od nas artystów oczekiwał bardzo wiele, nierzadko też narzucał, co powinniśmy zrobić, i w jaki sposób.  Czasami nie podobało mu się wykonanie, wtedy mówił: - To należałoby poprawić, trzeba posłuchać tego nagrania. Niekiedy bywało nerwowo.  Ale były to fantastyczne uwagi, bo przecież one budują, uczymy się przecież całe życie, rozwijamy swój głos, swoje interpretacje, możliwości - nigdy nie ma dość.  Myślę, że Bogusław był dlatego tak bardzo wymagający, gdyż spotykał się ze śpiewakami z całego świata i bywał na ich występach.  Sam też był muzykiem.

Pamięta Pan jakąś szczególną rozmowę z Bogusławem Kaczyńskim, jakąś dobrą radę?

- To był czas, kiedy walczyłem o teatry.  Chciałem go prosić o wskazówkę w tej kwestii, a on mi odpowiedział: - Panie Witoldzie proszę się zastanowić, czy chce pan walczyć o te teatry, pan zrobił już nazwisko, teraz niech pan odcina kupony. Wtedy zmieniło to moje postrzeganie na ten temat. Zacząłem sobie uświadamiać, że ja nie muszę być w teatrze, ale mogę być w teatrach. I dzisiaj to się sprawdza, jestem w różnych teatrach w Polsce, z różnymi rolami, i  sprawia mi to wielką przyjemność. Nie ma już takiego parcia, że muszę, jak kiedyś. Ta rada zmieniała postrzeganie mojego świata.

Miewa Pan tremę przed występami?

- Każdy występ  to ogromny stres. Tutaj chodzę i rozmawiam, chociaż wolałbym się zamknąć gdzieś i w ciszy czekać na występ, bo może się zdarzyć, że ze zdenerwowania zapomnę po wyjściu na scenę, co chcę powiedzieć i zaśpiewać. Jednak śpiewam nadal, bo po prostu to kocham.

Podczas koncertu wspominał Pan, że miał Pan okazję odwiedzać Białą Podlaską razem z Bogusławem Kaczyńskim, co zapamiętał Pan najlepiej?

- Dzięki Bogusławowi Kaczyńskiemu pokochałem Białą Podlaską, moim marzeniem zawsze było to, by tu przyjechać. Pamiętam, jak pierwszy raz tu przyjechaliśmy z Bogusławem, jakiś koncert się wtedy odbył, poznałem kilkoro jego przyjaciół i znajomych. Bogusław bardzo dużo opowiadał o swoich rodzinnych stronach, o gościnności mieszkańców Podlasia, o sękaczach. Dziś na koncert była zaproszona pani, która robiła te sękacze również dla niego. Kochał te sękacze. Jak słyszał, że kupuję czy dostaję sękacza, to zawsze kawałek musiałem mu przywieźć. To był mój obowiązek. Jeszcze nawet przed śmiercią dostał ode mnie to ciasto. W Białej Podlaskiej byliśmy ostatnio w jego siedemdziesiąte urodziny, objechaliśmy okoliczne wsie, sporo czasu spędziliśmy w Serpelicach, pokazywał mi miejsce, w którym kiedyś stał dom jego dziadków, miał do niego szczególny sentyment, gdyż tam z rodziną spędzał wakacje. Byliśmy też na wspaniałym obiedzie w Borsukach, gdzie Bogusław miał swoich przyjaciół. Niewątpliwie zawsze wracał pamięcią do swojego dzieciństwa.

Z Witoldem Matulką rozmawiała Anna Chodyka.

DJ