Pracowali 4 miesiące, każdy weekend, każdą sobotę i niedzielę po wiele godzin. Z determinacją, odwagą i zapałem. Z ogromną szczerością, wrażliwością, gotowością. Pisali o swoim dzieciństwie, marzeniach, ważnych sprawach, układali scenki, improwizowali. Tworzyli. Łamali lody, budowali mosty. Przekraczali granice. Rozmawiali. Słuchali. Czuli. Przeżywali. Zaczęli rozumieć - siebie i innych. Rozsypane puzzle powoli układają się w całość. Pojawiają się obrazy, jeden po drugim, scenariusz ulepiony ze słów, treści, chwil powstałych w czasie ich spotkań. Niedługo wielki finał - spektakl „Pokolenia”- niezwykły jak oni - 23 odważnych, wspaniałych, pięknych ludzi na scenie. Spotkali się przypadkiem, z różnych powodów - sprawdzić się , przeżyć przygodę, zyskać nowe doświadczenia, udoskonalić swój warsztat. Jednak to spotkanie przyniosło o wiele więcej - stworzyli więź - rodzinę - piękną, bo wielopokoleniową - atmosferę, do której chce się wracać, przestrzeń pełną ciepła i zrozumienia - dom. Tak to widzę, tak odczuwam.
Jestem pełna wzruszenia, mogąc brać udział w tym niezwykłym wydarzeniu. Mam szczęście i przyjemność pracować razem z ekipą Pokoleń, zapisywać te bezcenne chwile i zdarzenia, układać je w formę, tworzyć z Nimi spektakl. Nie mogę doczekać się premiery. A ona tuż, tuż… 15 grudnia o godzinie 16:00 w CSiK w Garwolinie”- napisała o realizowanym projekcie Izabela Rękawek- jego pomysłodawczyni i reżyser spektaklu.
A co o projekcie mówią jego uczestniczki? O tym w materiale Waldemara Jaronia.
WJ/Garwolin/Js