Wstęp
Stajemy przy Chrystusie na jego krzyżowej drodze. Dziwi nas to: dlaczego Bóg zdobył się na coś takiego? Po co mu był ten krzyż?
Odpowiedź pojawi się sama, gdy rozważać będziemy czternaście stacji tej niezwykłej podróży…
Stacja I
Skazani na cierpienie
„Nie wierzę w Dorego Boga”, „Gdyby Bóg był to bym nie cierpiał” – powtarzamy, krzyczymy niejednokrotnie, gdy cierpienie spada na nas.
Jak często zapominamy, że to nie Bóg skazuje na cierpienie, ale ludzki grzech… To my sami jesteśmy i katami i ofiarami…
Ojciec-pijak skazuje na cierpienie swoją rodzinę. Rozwiązła żona, która ucieka do lepszego bogatszego faceta skazuje na cierpienie rodzinę, a nawet dwie: swoją i jego… Krnąbrny dzieciak napełnia cierpieniem serca rodziców… Złodziej, który zabiera komuś dobytek życia skazuje go na cierpienie i beznadzieję. Gwałciciel skazuje na cierpienie niewinną kobietę, a czasem nawet poczęte w ten sposób dziecko…
A co robi Dobry Bóg? Staje obok nas na Piłatowym sądzie i przyjmuje te cierpienia na siebie by nam towarzyszyć…
Panie Jezu, nie opuszczaj mnie w cierpieniu…
Stacja II
Zgoda na krzyż
Zgoda na krzyż
Krzyża Bóg nie wymyślił. Człowiek wymyślił krzyż jako narzędzie uśmiercania i pohańbienia… Krzyż jest złem.
Ale odkąd człowiek zgrzeszył i tak długo jak będzie grzeszył krzyż jest i będzie faktem – rzeczywistością, której nie da się nie widzieć, uniknąć…
Rodzi się tylko pytanie jak się wobec niego zachować?
Można krzyczeć wniebogłosy, że nie chcę, że niesprawiedliwe…
Albo można się pogodzić z jego obecnością i cierpliwie go dźwigać. Można wpleść go w prozę życia.
Choć trudny i ciężki – to krzyż potrafi być także mobilizujący, uszlachetniający tego który go niesie.
Na krzyżu objawiła się największa podłość człowieka – i na krzyżu objawiła się największa miłość Boga.
Jezus pokazuje jak mądrze dźwigać życiowe krzyże – wielkodusznie, ofiarnie, zapominając o samym sobie a kochając człowieka, nawet nieprzyjaciela.
Panie Jezu, naucz mnie dźwigać moje krzyże
Stacja III
Zbyt ciężko
Dam radę… Miałem siłę grzeszyć – to dam radę zmierzyć się z konsekwencjami…
Niestety – życie weryfikuje to podejście…
Nie wyobrażałem sobie nawet jak wielkim ciężarem są moje grzechy… Zawsze powtarzałem sobie: przecież to drobiazg, nikogo nie krzywdzę, może Bóg i Kościół się nie zgadzają, ale ja wiem lepiej…
Aż tu nagle okazuje się, że grzech mnie przerósł… I leżę pod ciężarem krzyża…
Jezus upadając po raz pierwszy pokazuje mi tę smutną prawdę – grzech naprawdę poniża i powala człowieka…
Panie Jezu, dodaj sił bym powstawał…
Stacja IV
Matko, dodaj sił...
Wszyscy ocenili, wyszydzili, wyśmiali… Dla nich ja-grzesznik jestem nikim… Samotność ta jest przejmująca… Bo gdyby jeszcze ktoś był obok, ktoś dodał otuchy… A tak mój wstyd potęgują jeszcze beznamiętne lub wręcz okrutne spojrzenia ludzi…
Pośród tych wszystkich spojrzeń Jezus dojrzał zapłakane oczy Matki… Ona nie ocenia, ale współcierpi… Gdyby mogła to zamieniłaby się z Nim na miejsca…
Maryjo, naucz i mnie szukać w twym spojrzeniu otuchy…
Stacja V
Zamiast patrzeć - działaj!
Wymądrzających się komentatorów rzeczywistości jest wielu – a tych, którzy oprócz gadania coś zmieniają jest niewielu… Łatwo stojąc z boku komentować czyjeś zmagania… To trochę jak podczas meczu kibic krzyczy do telewizyjnego ekranu jak piłkarz powinien się zachować…
Widząc czyjeś zmagania o lepsze życie nie stój bezczynnie, z głupawym uśmieszkiem politowania – ale pomóż mu… Odmienisz życie i jemu i sobie…
Szymon, choć przymuszony, pomógł Jezusowi, a w nagrodę otrzymał nowe, szlachetniejsze serce…
Panie Jezu, dodaj sił do przełamywania lenistwa w służbie…
Stacja VI
Prawdziwe oblicze
Wielu ludzi odstrasza… Czasem jest to groźny wyraz twarzy, czasem jakieś oszpecenie, czasami pijany i śmierdzący menel sprawia, że szybko chciałoby się odwrócić wzrok i uciec…
Jednak w twarzy ludzkiej jest coś szczególnego – gdy spojrzysz w oczy to dostrzeżesz w nich blask, jakąś żywą cząstkę, która może sprawić, że twarz zmienia całkowicie wyraz… Mówi się, że przez oczy można zajrzeć do ludzkiej duszy…
Weronika popatrzyła na oszpeconą, zalaną krwią, zmęczoną twarz Jezusa i dostrzegła to coś… Podbiegła i ocierając tę twarz przywróciła jej godność, wydobyła z niej prawdziwie ludzkie oblicze…
Panie Jezu, obym tak jak Weronika patrzył ludziom głęboko w oczy…
Stacja VII
Wracam na dno
Człowiek powołany jest do wolności a tak łatwo popada w uzależnienia…
Uzależnić, czyli zniewolić może wszystko: alkohol, papierosy, narkotyki, dopalacze,
ale także: poszukiwanie niezwykłych doznać, pożądanie i uleganie mu, szał zakupów, gadżeciarstwo, albo nawet toksyczne międzyludzkie relacje…
Wtedy trudniej jest powstać, ale i łatwiej upaść.
Jezus, gdy upadł po raz drugi łączył się z wszystkimi uzależnionymi – uczył, że z każdego kolejnego upadku można powstawać… tak wiele razy jak będzie potrzeba.
Panie Jezu, nie pozwól mi zrezygnować z walki o siebie…
Stacja VIII
Płaczące niewiasty
Można wylewać krokodyle łzy nad biednym skazańcem, mówić jaki to on biedny, jak niesprawiedliwie potraktowany… Jednocześnie można nie zauważyć, że jego cierpienie rodzi się z mojej winy i że to ja-grzesznik jestem bardziej godny opłakania niż ten, który z miłości przychodzi by mi pomóc…
Nie płacz nad niesprawiedliwością w świecie – tylko przestań kraść, kłamać i wykorzystywać słabości innych…
Nie płacz nad złamanym sercem koleżanki – ale raczej ucz siebie i swoich bliskich wiernej miłości, która zawsze przebacza i walczy o ukochanego…
Nie płacz, że Kościół jest zły i grzeszny – raczej przestań grzeszyć, bo to Ty jesteś Kościołem…
Jezus zwracając się do Jerozolimskich kobiet próbuje nauczyć je właściwej perspektywy patrzenia na zło w świecie…
Panie Jezu, naucz i mnie…
Stacja IX
Nie mam siły
Wydaje się nam, że chrześcijaństwo polega na ciągłej walce, na ciągłym działaniu… Nie!!!
Ciało ma swoje ograniczenia, ale duch także…
Ciało potrzebuje pożywienia, rozrywki, odpoczynku i snu – inaczej odmówi posłuszeństwa i wszelkie wielki plany na zmienianie świata upadną.
Podobnie jest z duchem – czasem potrzeba wyjść na pustynię, zamknąć się samemu ze sobą, pojechać na rekolekcje, posłuchać Boga – bo nie można ciągle walczyć ze złem, nie ładując duchowych baterii.
Wysiłek ponad siły może skończyć się tragedią…
Wolna niedziela, spokojny weekend z rodziną, urlop – dla niektórych to strata czasu, niezasłużony luksus, objaw lenistwa, a naprawdę jest to dobra inwestycja w siebie, wyraz miłości do siebie…
Panie Jezu naucz mnie właściwie oceniać swoje siły i zadbać o siebie.
Stacja X
Odarcie z szat i godności
Ekshibicjonizm to pewne zaburzenie psychiczne nakazujące eksponowanie innym tego, co najbardziej intymne. W dzisiejszym świecie niestety podobna postawa staje się już z normą…
Miliony wywiadów z celebrytami, którzy opowiadają kto z kim, kiedy i jak często…
Plaga pornografii, która sprawia, że ciało i pożycie intymne nie mają już niż tajemniczego ani świętego…
A ludzie coraz bardziej, jak sępy, rzucają się i pochłaniają kolejne głupie reality show…
Jezusa także obdarto z szat i godności – tak jak dzisiejszy świat. I stoi taki zawstydzony i chce współczesnego człowieka nauczyć odrobiny wstydu…
Panie Jezu, obym pamiętał, że w życiu człowieka są obszary do których nie można wpuszczać wszystkich… Tam wchodzą tylko ci których kochamy…
Stacja XI
Unieruchomiony- bezradny
Nie kopie się leżącego – mówimy czasem…
Nie strzela się w plecy, z zaskoczenia…
Nie można pastwić się nad słabszym, który nie ma jak się bronić…
W dzisiejszym świecie liczą się tylko ci, którzy mają siłę, są zaradni, potrafią rozpychać się łokciami… Siłą zdobywają swoją pozycję, siłą tłamszą słabszych wykorzystując ich do swoich celów…
Jezus przybity do krzyża rozumie to uczucie, gdy zdany jesteś na czyjąś łaskę i niełaskę…
Panie Jezu, nie daj mi stać się okrutnym i wspomagaj mnie, gdy jestem słaby…
Stacja XII
Śmierć
Wszystko potrafimy opanować, okiełznać…
Panujemy nad żywiołami, mamy skomplikowaną technikę, rozwiniętą medycynę…
Jesteśmy wszechmocni? Nie!
Ostatnie zdanie należy do Boga, który każdemu powie: już czas… Stań przede mną i opowiedz o swoim życiu…
Śmierć największego chojraka sprowadzi na właściwe miejsce, bo choć na ziemi był kimś, to naprawdę jest prochem…
Śmierć jednak nie jest niczym złym: po pierwsze uczy pokory, gdy z nią obcujemy, gdy towarzyszymy bliskim w ich ostatnich chwilach możemy uświadomić sobie kim jesteśmy i jak wiele od Boga dostajemy.
Po drugie: Po śmierci zaczyna się lepsze, prawdziwe życie…
Jezus umierając mówił: Wykonało się…
To brzmi trochę jak: Nareszcie koniec męki, wracam do Ojca…
Panie Jezu – oby nie bał się śmierci, ale pragną spotkania z Ojcem – przymnóż mi wiary
Stacja XIII
Zdjęty z krzyża
Podkrążone oczy i potargane włosy niewyspanej matki, która czuwała całą noc przy łóżku chorego dziecka…
Twarde, chropowate ręce ojca, który ciężko fizycznie pracuje nawet po godzinach, by zarobić na chleb i szkołę dla dzieci…
Osmalona twarz strażaka, który w nocy gasił czyjś dom…
Niewidzące oczy naukowca, który godzinami siedzi przed komputerem lub w sztucznym świetle laboratorium i szuka nowego leku na bolączki ludzkości…
Czasami człowiek wygląda i czuje się jak „z krzyża zdjęty” …
Jezusa złożono wtedy w ramionach matki….
Panie Jezu, naucz i mnie szukać u niej otuchy, na kolanach, z różańcem w ręku… Ona pomoże, uspokoi, da odpocząć…
Stacja XIV
Zimny kamień
Dlaczego na wieńcach pogrzebowych piszemy „ostatnie pożegnanie” … Przecież grób nie jest końcem chrześcijańskiego życia…
Gdy Jezusa składano do grobu to też myślano, że już na zawsze, a on po trzech dniach pokazał im jak bardzo się mylili…
Gdy odprowadzamy na cmentarz bliskich to nie mówmy „żegnaj”, ale „do zobaczenia w Królestwie Ojca”.
Panie Jezu – do zobaczenia…
Zakończenie
Panie Jezu… Tak bardzo ukochałeś, że nie zostawiłeś mnie samego, gdy grzech wprowadził w moje życie lęk, cierpienie i śmierć. Dziękuję Ci, że towarzyszysz mi na moich krzyżowych drogach, które przemierzam w swojej codzienności…
Niech ta dzisiejsza modlitwa pozwoli mi lepiej rozumieć i głębiej przeżywać Twoją obecność w moich cierpieniach.
Kwiecień 2024
