Pójdźmy! Pójdźmy z Jezusem w drogę na Golgotę. Na drogę krzyży przez życie rodzinne. Przez jego troski, cierpienia, trudy, które łączymy z cierpieniem Boga. Ale nie zapominajmy o tym, że bolesna Droga Krzyżowa prowadzi do chwalebnego Zmartwychwstania, że każde jej rozważanie ma prowadzić do tego, że nasze życie będzie lepsze, czyli bliżej Boga.
W tej drodze na Krzyż towarzyszy nam Maryja – Królowa Rodzin i Święty Józef
– cień, cień ojca. Stańmy jako cienie w różnych sytuacjach rodzinnych.
Przypatrzmy się, rozważmy.
Maryjo Matko Boża i święty Józefie prowadźcie nas do Chrystusa!
STACJA I
Słowa. Tak wiele różnych słów pada w rodzinach. Ale jakich słów jest więcej – błogosławieństwa czy przekleństwa?
Jak wielu rodziców źle mówi do swoich dzieci, jak wielu małżonków obraża się nawzajem, jak wiele dzieci nie szanuje w słowie swoich rodziców. Za wiele…
A Święty Józef w Ewangelii nie wymawia żadnego słowa.
Czasem lepiej zacisnąć wargi w emocjach, a potem, kiedy atmosfera się uspokoi z miłością poszukiwać zgody i prawdy w sporach i nieporozumieniach.
Jezu, obrażając innych, niesprawiedliwie oskarżając, włączamy się w krzyki Żydów przed Piłatem.
Jezu, spraw, aby w naszych rodzinach było jak najwięcej słów wypowiadanych z miłością, słów błogosławieństwa, wsparcia, pokrzepienia – słów prawdy, czasem niełatwych, ale prowadzących do dobra.
STACJA II
Krzyże. Tak wiele ich w naszych rodzinach.
Ile jest rodzin, w których nikt nie choruje? Ile jest rodzin, w których nikt nie zachorował na koronawirusa? Ile jest rodzin, w których nie ma problemów duchowych, psychicznych? Czy są w ogóle takie rodziny?
Cierpienie jest nieodłącznym elementem życia ludzkiego.
Święta Rodzina cierpiała. Jezus, Maryja i Józef nie mieli łatwo. Ubóstwo, grota betlejemska, tułaczka, prześladowanie, ciężka praca.
Gdy jest w rodzinie ktoś chory, wszyscy są w to w jakiś sposób zaangażowani. Często ktoś jest leżący, nie może się poruszać, samodzielnie zjeść, czasem nawet oddychać.
Jezu, czasem nie chcemy patrzeć na chorobę, cierpienie. Odwracamy wzrok, myślimy - mnie to nie dotyczy… Ale kiedy choroba jest w rodzinie, nie da się nie patrzeć, odsunąć wzrok. Spraw proszę, aby w naszych rodzinach osoby cierpiące zawsze miały w nas oparcie. Abyśmy jedni drugich brzemiona nosili.
Jezu, umocnij tych, którzy cierpią, ulżyj im w bólu, ucz ich łączenia się z Tobą, idącym na Golgotę. Spraw, abyśmy zawsze patrzyli dalej – przez śmierć krzyżową do Zmartwychwstania.
STACJA III
Upadek. Przegrana. Porażka. Tak dużo ich na co dzień. Coś nie wychodzi… w domu, pracy, szkole, w relacjach.
Tak często coś się nie udaje w rodzinach. Co z tym robimy? Wielu z nas to ukrywa. Nie chcemy pokazać, że coś zrobiło się źle. Ukrywamy problemy, dramaty, czasem nawet przed mężem, żoną, dzieckiem, rodzicem. Udajemy niezniszczalnych. Nakładamy maski.
Bóg przyszedł na ziemię jako dziecko. Czy mały Jezus w swym człowieczeństwie poradziłby sobie bez Maryi? Nie. Czy Maryja i mały Jezus poradziliby sobie sami? Nie. Ale kiedy byli we troje – Jezus, Maryja i Józef, stworzyli wspólnotę nie do zdarcia. Wspólnotę miłości-rodzinę.
Dlatego tak ważna jest rozmowa i modlitwa w rodzinie. Bóg przeznaczył ludzi do życia we wspólnocie. Rozmawiajmy, nie bójmy się mówić o problemach. Słuchajmy się nawzajem z cierpliwością.
Jezu, tak często nie słuchamy drugiego człowieka. Patrzymy w telefon. Myślami jesteśmy daleko. Nie jesteśmy w stanie wsłuchać się w to, co mówi do nas małżonek, brat, córka, tym bardziej nie jesteśmy w stanie wsłuchać się w Ciebie upadającego pod ciężarem Krzyża.
Jezu, spraw proszę, aby moje serce, moje oczy, moje uszy, moje myśli były otwarte… na Ciebie w drugim człowieku.
STACJA IV
Matka… Przyjaciółka, powierniczka, opiekunka, wychowawczyni, kochająca…
Matka. Tak często jej nie szanowaliśmy, nie słuchaliśmy jej rad. Często wracamy do niej po latach, czasem bywa za późno… Matka zawsze jest przy dziecku, żyje jego radościami, troskami…
Maryja zawsze była obecna przy Chrystusie. Z Ewangelii poznajemy przede wszystkim trudne momenty Świętej Rodziny, ale na pewno były też miłe, codzienne radości… Pierwszy krok Jezusa, zabawa, dziecięce odkrywanie świata…
Powinniśmy szanować opinie naszych matek, one są starsze, patrzą na świat z innej perspektywy, swoje rady mówią z troski, chcą naszego dobra. Winniśmy okazywać im szacunek, a kiedy opadną z sił otaczać opieką, tak jak kiedyś opiekowały się nami.
Jezu, Twoja Matka Maryja była z Tobą na drodze na Golgotę. Niepotrzebne były słowa, rozmowy, wystarczyło, że Ona była i cierpiała wraz z Tobą. Dziękujemy Tobie za nasze matki, za ich obecność, wsparcie i dobroć.
Jezu, polecamy Ci wszystkich ludzi w których życiu brak matki… oddajemy Ci ich cierpienie, niech będzie złączone z Twoim… Niech Twoja Mama Maryja zaopiekuje się i nimi…
STACJA V
Ewangelia mówi nam, że Szymon Cyrenejczyk był ojcem… ojcem Aleksandra i Rufusa.
W dzisiejszych czasach przeżywamy kryzys męskości, kryzys ojcostwa. Tak wielu ojców nie wypełnia należycie swoich zadań, nie jest prawdziwie obecnych w życiu rodziny, a często swoją misję ograniczają do zarabiania pieniędzy.
Święty Józef był dobrym ojcem. Otrzymał od Boga wielkie zadania – wychować Syna Boga i otoczyć miłością Matkę Boga. I wypełnił je wzorowo. Nie mówił wiele, ale podejmował trudności, wyzwania, wolę Boga, wbrew temu, co mówił świat. Nie pozostawił Maryi, a natchniony przez Anioła wziął Ją do siebie, nie porzucił miłości, podjął trud.
Ojcowie powinni brać odpowiedzialność za swoje rodziny, winni dbać o swoje dzieci, nie tylko w kwestii dóbr materialnych, ale muszą razem z matkami dbać o ich rozwój duchowy, zdrowie psychiczne, być obecni w życiu swoich dzieci. Nie mogą też nigdy zapominać o swoich żonach, a powinni dbać o nie i otaczać miłością.
Jezu, przepraszamy za upadek męskości, rodzicielstwa, wartości.
Jezu, prosimy o to, aby nasi ojcowie tak jak Szymon z Cyreny i św. Józef towarzyszyli Tobie w cierpieniu, byli obecni w życiu swoich rodzin.
STACJA VI
Otrzeć twarz… z brudu, krwi, piachu, potu… łez?
Boimy się łez, mówimy, że to takie niemodne, tchórzliwe, słabe… Ukrywamy je nawet w rodzinie… Dlaczego?
Jezus na pewno płakał w rodzinie wiele razy… Pismo Święte mówi o jednym takim przypadku, kiedy umarł Łazarz – Jezus zapłakał… Nie bał się, nie wstydził, tam była masa ludzi. Tym bardziej w Świętej Rodzinie musiały być łzy Jezusa, który płakał na przykład jako dziecko, bo go coś bolało, wywrócił się, było mu zimno. Musiały być łzy Maryi, chociażby kiedy szli do Betlejem, wiedziała, że zaraz urodzi, a nie było nic. Musiały być łzy Józefa, kiedy czuł się bezradny wobec ucieczki do Egiptu.
Nie bójmy się emocji, nie nakładajmy na twarze masek ukrywających nasze prawdziwe oblicze, przeżywajmy to razem, we wspólnocie rodziny. Razem ocierajmy twarze z łez, upadków, porażek, błędów…
Jezu, przepraszamy za brak reakcji, kiedy ktoś cierpi, wybacz nam, że nie byliśmy wrażliwi jak Weronika na boleść bliźniego, w którym jesteś Ty…
Jezu, proszę naucz nas być, po prostu być, kiedy ktoś nas potrzebuje.
STACJA VII
Upadki… różne upadki dotykają naszych rodzin… w wielu domach upadamy pod ciężarem nałogów…
Dzisiaj tak wielu ludzi cierpi, bo w ich domach jest pijaństwo, narkomania, uzależnienia od papierosów, pornografii, urządzeń elektronicznych.
Święta Rodzina uczy nas, że w życiu warto jest czasami czegoś nie mieć, czasem pójść w inną drogę niż uzależnienia, choćby w drobną ascezę. Jezusowi, Maryi i Józefowi nie było łatwo, nie byli ludźmi bogatymi. To, że musieli z czegoś rezygnować nie wynikało czasem z ich chęci, ale z powodu po prostu ubóstwa. Warto pójść czasem taką drogą wyrzeczeń…
Nie łatwo jest poradzić sobie z nałogiem, tu nasze siły często nie wystarczają. Tu, nie ma co wiele mówić… W takich sytuacjach trzeba poprosić często kogoś z zewnątrz, aby pomógł rodzinie. Nie bójmy się pójść do duszpasterstwa osób uzależnionych, skorzystać z pomocy psychologów, terapeutów, telefonów zaufania.
Jezu, przepraszamy za wszystkie nasze nałogi, słabości. Przepraszamy, że w tak wielu domach małe dzieci widzą m.in. pijaństwo i same za wcześnie sięgają po alkohol.
Jezu, proszę obdarz nas darem uwolnienia i pomocą dobrych ludzi.
STACJA VIII
Jezus mówi do płaczących niewiast, aby płakały nad sobą i swoimi dziećmi, czyli nad grzechami swymi i swoich dzieci.
Wielu z nas przechodzi wobec grzechu obojętnie, traktujemy kolejne grzechy powszednie i śmiertelne jak gdyby nic się nie wydarzyło. Nie chcemy się poprawiać, w grzechu jest nam dobrze. Niby się modlimy, chodzimy do kościoła, ale grzech nie robi nam różnicy.
Święta Rodzina była wolna od grzechu – Jezus, Bóg-człowiek nie grzeszył, Maryja – jedyny człowiek wolny nawet od grzechu pierworodnego, a Józef zapewne popełniał błędy, ale był blisko Boga, kochał go i dostąpił świętości. Nasze grzechy nie są obojętne Świętej Rodzinie. Jezus, Maryja i Józef płaczą nad naszym grzechem i wzywają cały czas do nawrócenia.
Nie wolno nam podchodzić do zła obojętnie, sprawiać, że nasze sumienie staje się letnie. Złu zawsze musimy mówić „nie”. Ilu z nas jest w stanie zapłakać, szczerze zapłakać nad grzechem? Żeby nasz żal był doskonały, należy żałować z miłości. Z miłości do Boga. Kiedy nasza miłość będzie pełna, każdy grzech będzie dla nas trudem, bo każdy grzech niszczy relacje z Bogiem, drugim człowiekiem, ze sobą…
Błogosławieni, którzy płaczą.
Jezu, przepraszamy za brak reakcji na grzech, za trwanie w grzechach ciężkich, za ociąganie się z nawróceniem, brak wypełniania pięciu warunków sakramentu pokuty i pojednania.
Jezu, spraw abyśmy tak Ciebie kochali, że będziemy w stanie płakać nad naszymi grzechami.
STACJA IX
Upadki bywają różne… czasami upadają relacje
W obecnych czasach przeżywamy kryzys rodziny. Małżeństwa się rozpadają. Wielu ludzi żyje w związkach niesakramentalnych. Dlaczego? Powodów jest wiele, kluczową przyczyną jest często brak świadectwa w rodzinach.
Święta Rodzina to wspólnota świadectwa. Młody Jezus bardzo często widział Maryję i Józefa na modlitwie, wspólnej pracy, rozmowie. Święta Rodzina nie jest nam odległa, możemy z niej czerpać także po dwóch tysiącach lat.
Rodzice powinni dawać świadectwo swoim dzieciom. Ono nie ma polegać na prawieniu nauk, wymuszaniu czegoś. Najlepszym wzorem będzie jak dziecko zobaczy rodziców, którzy w pełnej wolności i z miłości klękają razem do modlitwy; potrafią być ze sobą; wspierają się w swoich problemach; po kłótniach, sporach dążą do zgody.
Jezu, przepraszamy za brak świadectwa wiary, nadziei i miłości w rodzinach.
Jezu, przemień nasze serca. Uczyń nas gotowymi do tworzenia Domowego Kościoła naszych rodzin.
STACJA X
Obnażony. Gdzie Jego godność? Chrystus pozwolił tak się upokorzyć.
Wielu z nas dzisiaj traci swoją godność. Wchodzimy w nieczystość. Żyjemy w grzechach przeciwko VI przykazaniu. Ludzie wchodzą w zło daleko, gubią swoją wartość, tracą godność. Upokarzamy samych siebie.
Święta Rodzina to wzór godności, czystości. Maryja obdarzona wielką łaską poczęła z Ducha Świętego, zachowała dziewictwo. Józef żył w czystości. I Jezus, który ustanowił siedem sakramentów w tym małżeństwo.
Musimy walczyć o siebie, o swoją postawę, porządek moralny, dojrzałość…
Jezu, przepraszamy, że tracimy czystość, podważamy instytucję małżeństwa, naukę Kościoła…
Jezu, który z miłości do człowieka pozwoliłeś odrzeć się z szat, prosimy odnów nasze serca i spraw, żebyśmy żyli czystą i szczerą miłością.
STACJA XI
Gwoździe… przebijają ręce, nogi...
Jakie różne gwoździe dzisiaj przeszywają ciało Chrystusa? Wojny, głód, choroby, pandemia, tragedie, ludobójstwa… To wszystko przebija dziś Boga – Człowieka. Jak reagujemy na cierpienie innych ludzi? Czy w ogóle reagujemy? Może mówimy – to daleko, to nas nie dotyczy…
Święta Rodzina doświadczyła wielu cierpień – musieli uciekać do obcego kraju, żyli w ojczyźnie pod okupacją, Jezus rodził się w biedzie.
Gdyby ktoś powiedział, że na sąsiedniej ulicy, w innym kraju, na innym kontynencie, gdziekolwiek jest Chrystus – przyszedł i głoduje. Wszyscy polecielibyśmy tam czym prędzej i częstowalibyśmy tym, co mamy najlepsze. I Chrystus jest. Głoduje z innymi dziećmi. Cierpi na obczyźnie. Jest ofiarą wojny. Leży podłączony do respiratora na oddziale covidowym. Jezus jest w drugim człowieku.
Jezu, przepraszamy za obojętność na cierpienie innego człowieka, na Twoje trudy.
Jezu, prosimy o wrażliwość serca, taką jak miała Maryja.
STACJA XII
Co można zrobić z miłości?
Z miłości robimy wiele szalonych rzeczy. Gdy chcemy pokazać komuś, że bardzo nam na nim zależy wiele jesteśmy w stanie poświęcić.
Bóg z miłości do człowieka dokonał największego poświęcenia, pozwolił, aby Jego Syn umarł za nas na Krzyżu. Maryja była obecna w tym dziele zbawienia, to też Jej Syn umierał, a Ona stała i patrzyła, ale widziała, że to dla zbawienia. Józefa już fizycznie z nimi nie było, czekał, aż Jezus otworzy bramy raju.
Dziękujmy Bogu za zbawienie. Po prostu dziękujmy!
Jezu przepraszamy, że często nie myślimy o ofierze jaką złożyłeś dla nas.
Jezu, dziękuję…dziękuję…dziękuję…
STACJA XIII
Ciało w ramionach Matki…
Czy dzisiaj myślimy o śmierci? Niektórzy o niej nie myślą, inni się jej panicznie boją, jeszcze inni zanurzają się w cywilizację śmierci…
Józef umarł prawdopodobnie między 12 a 30 rokiem życia Jezusa. Jezus umierał w strasznych mękach na Krzyżu. Maryja została wniebowzięta. Doświadczenie umierania nie było im obce.
Jak więc podejść do śmierci? Naturalnie. Ona musi nastąpić. Czasem niespodziewanie. Czasem po przygotowaniu. Najważniejsze to żyć w stanie łaski uświęcającej, wtedy śmierć nie powinna być przerażeniem, a momentem przejścia do życia lepszego.
Jezu, przepraszamy za rozwój cywilizacji śmierci, za nieprzygotowanie do odejścia z tego świata.
Jezu, spraw abyśmy zawsze byli gotowi. Od nagłej i niespodziewanej śmierci – zachowaj nas Panie.
STACJA XIV
Koniec…
Stajemy przy grobie, co dalej? Bóg nas z tymi wszystkimi grzechami, które sobie uświadamialiśmy zostawi?
Nie… Bóg nigdy nie daje złu ostatniego słowa.
On powstanie.
Jezus zmartwychwstanie.
Myślmy o tym, zawsze.
Jezu, dziękujemy Ci za te czternaście stacji.
Jezu, prosimy, niech teraz zacznie się nasze nawracanie.
Zakończenie
Maryjo i Święty Józefie uświęcajcie nas na drogach życia!
Jezu bądź naszą drogą, prawdą i życiem.
Kacper Kowalczyk
Kwiecień 2024
