Droga Krzyżowa

Wstęp

„Ramiona drzewa szczęśliwe
Dźwigają okup wszechświata;
Szalami wagi się stając,
Wydarły zdobycz Otchłani.”

Hymn z nieszporów Wielkiego Piątku
Panie Jezu, pragniemy rozważać dziś Misterium naszego odkupienia.
Niech Twój Święty Duch oświeci nasz umysł, uzdolni do godnego przeżycia drogi Twej męki.
Duchu Święty, odnów nasze  spojrzenia, abyśmy uzdolnieni Twą uzdrawiającą mocą 
siali Twoją miłość  ziarnem dobrych czynów.


STACJA I
PAN JEZUS NA ŚMIERĆ SKAZANY

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Z księgi Psalmów:

Ja zaś jestem robak, a nie człowiek,
pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu.
Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,
rozwierają wargi, potrząsają głową:
Zaufał Panu, niechże go wyzwoli,
niechże go wyrwie, jeśli go miłuje.
 (Ps 22,7-9)
 

Stoi przed trybunałem Piłata Światłość Świata - Jezus, patrzy na Niego tłum ludzi na czele z tymi, którzy mogą zdecydować o uwolnieniu lub skazaniu Chrystusa. W tym tłumie są ci sami ludzie, którzy widzieli blask Jego świętości,  teraz wolą jednak pozostać w ciemności, byleby nic nie pokrzyżowało ich planów. Oto podburzony i przekupiony tłum staje przeciwko swojemu Dobroczyńcy i Lekarzowi ciał i dusz.
Światłość pukała  do ich serc i musiała odejść. Dlaczego? Serce człowieka nie ma klamki na zewnątrz, klamka do serca jest tylko wewnątrz, jest w wolności darowanej przez Boga.
Jednak pragnienie życia według swoich planów zaprowadziło skazujących Jezusa w najmroczniejszy zakątek życia. To właśnie dla tych planów byli w stanie poświęcić samego Jezusa i tak stanęli nad przepaścią swoich ziemskich poczynań.

Panie, obdarz mnie łaską usuwania trucizny moich sądów pozwól, mi mówić i patrzeć na  innych jak na braci i siostry.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.
 

STACJA II
PAN JEZUS BIERZE KRZYŻ NA SWE RAMIONA

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Z księgi Psalmów:

Wybaw mnie, Boże, bo woda mi sięga po szyję.
Ugrzęzłem w mule topieli i nie mam nigdzie oparcia,
trafiłem na wodną głębinę i nurt wody mnie porywa.
Zmęczyłem się krzykiem i ochrypło mi gardło,
osłabły moje oczy, gdy czekam na Boga mojego.
Ps 69,2-4

Krzyż, który wziął Jezus na swoje barki, nie był  krzyżem zwyczajnym, ale krzyżem będącym ciężarem win całego świata. To ciężar, przed którym się wzdrygał sam Syn Boży, który zobaczył ogrom czekających Go boleści. Ujrzał On straszliwe obrazy, które sprawiły, iż począł odczuwać trwogę. Owa trwoga mieszała się z gotowością przyjęcia krzyża, by w konsekwencji wybrać miłość Ojca, tę miłość, w której Ojciec prowadzi Syna przez dolinę cierni, aby swoim synom pozostającym jeszcze na świecie przygotować dom w Niebie.
Czy chcesz pomóc Jezusowi w zbawieniu świata? Pomyśl, że przez swoje cierpienia możesz zbawić nie tylko siebie, ale też innych, którzy przytłoczeni słabością nie mają siły już powstać. Krzyż twoich doświadczeń rozciągnie się na te sytuacje, w których nie możesz pomóc inaczej, nie inaczej jak właśnie niosąc swój krzyż.
Panie, oto pragnę złożyć ofiarę z mojego życia wypełniając Twoją wolę.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna przyczyń się za nami.
 

STACJA III
PAN JEZUS UPADA POD KRZYŻEM

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Z księgi Psalmów:

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,
o Panie, słuchaj głosu mego!
Nakłoń swoich uszu
ku głośnemu błaganiu mojemu!
Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby Cię otaczano bojaźnią.
W Panu pokładam nadzieję,
nadzieję żywi moja dusza:
oczekuję na Twe słowo.
Dusza moja oczekuje Pana
bardziej niż strażnicy świtu,
bardziej niż strażnicy świtu
Ps. 130 1-6

Jezus upada, chce dzielić z nami nasze niepowodzenia. Jego upadek to wszystkie nasze upadki. Na trudne doświadczenia w naszym życiu potrzeba przygotowania, to dlatego Jezus przed męką idzie do Ogrójca, by modlić się i powierzyć się Ojcu.
Chrystusowi jest ciężko, Jego święte poranione i zakrwawione ciało upada na kamienną ziemię i choć tak bardzo jest utrudzony, podnosi się. Szczere powierzenie siebie Mocy z Wysoka daje nadzieję, nadzieję na to, że kiedy upadniemy, podniesie nas ramię Ojca. Ale jak może swoją nadzieję w Bogu złożyć człowiek, który ma serce wypełnione sobą i swoimi zwycięstwami?
Takie serce nie jest zdolne do żalu nad sobą, nie  potrafi pojąć  tego, że nie wolno nam oddzielać krzyża od miłości Jezusa,  krzyż pozbawiony tej miłości jest nie  do uniesienia.
Panie, obdarz moje serce miłością potrzebną do pokonania moich słabości, abym nie zbaczał z  wyznaczonej przez Ciebie ścieżki.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna przyczyń się za nami.


STACJA IV
PAN JEZUS SPOTYKA SWOJĄ MATKĘ

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Jakże smutnej i strapionej
Matce tej Błogosławionej
Jednorodzonego mieć.

I nie łamać się ginącej
Tej pobożnej, tej widzącej
Jednorodzonego śmierć.

Co za człowiek, co nie płacze,
Kiedy Matkę tę zobaczy
W udręczeniu - w takim, o

Kto niezdolny współczuć czule
Bólom Matki Syna bóle?
Czy ma takie serce kto?

Widzi Matka: Syn Jej, Jezus
Bicze przyjął i krzyż przeniósł
Za calutki ludzki grzech.

(Stabat Mater Dolorosa)

Maryja spotyka na drodze krzyżowej bardzo już cierpiącego po pierwszym upadku Syna. Jest to spotkanie niewypowiedzianej milczącej boleści Serc Świętych, niosących sobie pokrzepienie. Jej wzrok miłości jest Bożą Siłą, która wlewa moc w tak udręczoną duszę Jezusa.
Czyste kryształowe spojrzenie Świętej Dziewicy przesłonił welon smutku i łez. Matka Jezusa się mówić bolesnym szeptem: „Synu mój, znów Cię podniosę moją miłością”.  Maryja wie, że doda Mu siły swoją obecnością. Towarzyszy Synowi nosząc  Go pod sercem, będąc przy Nim w ziemskiej wędrówce, w męce i Zmartwychwstaniu.
Matko, wyjdź na drogi wszystkich swoich dzieci, podnieś je matczyną troską, która niesie ulgę w cierpieniu. Święta Matko, która prowadzisz nas do źródła nadziei, Boża Arko w Tobie składamy nasze życie. Święta Samarytanko, współbolejąca Towarzyszko, która nie zasłoniłaś swej duszy przed mieczem boleści pomóż nam wejść na drogę krzyża.
Matko, która wszystko rozumiesz i widzisz moją słabość pomóż mi, bym przez swoje cierpienie mógł włączyć się w ofiarę Jezusa za zbawienie świata.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.


STACJA V
SZYMON CYRENEJCZYK POMAGA PANU JEZUSOWI DŹWIGAĆ KRZYŻ

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Z księgi Psalmów:

Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska
są moją pociechą.
Ps. 22, 4

Nie znalazł się nikt wśród przyjaciół ani nawet pośród uczniów, kto by chciał pomóc w dźwiganiu krzyża, dopiero Szymon przymuszony przez żołnierzy pomaga nieść krzyż Zbawicielowi. Jest zmęczony, może chciałby wrócić do domu, albo czuje złość i niechęć, albo też pyta sam siebie dlaczego ja?
„Przez ciernie do gwiazd” (Seneka) mówi myśliciel. W cierpieniu najważniejsze jest to jak je znosisz.
Kiedy przychodzi ból człowiek widzi to, co utracił, a w swojej ograniczoności tęskni za tym, co utracił np. pozycję, pieniądze, czasem przyjaciół, zasłużony czas na odpoczynek, ale tracąc tamto, zyskuje zawsze coś nowego i w tym nowym już nie potrafi dostrzec bogactwa. Tak było na początku z Szymonem, zanim mógł zobaczyć owoc swojej posługi i choć była ona wykonana pod wpływem przymuszenia, to zostaje doceniona przez Zbawiciela. Szymon poczuł na sobie cudowne spojrzenie Jezusa, które przemieniło jego wnętrze.
Kiedy spotykasz na drodze krzyż, trudności, zazwyczaj chcesz je ominąć i szukasz wszystkich wymówek, aby tylko nie zadać sobie bólu, stresu czy problemów.
Panie, spraw abym dzięki łasce Bożej pokonał/a swą grzeszną naturę i lęk,  by otworzyć się na zbawczy krzyż.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.


STACJA VI
WERONIKA OCIERA TWARZ PANU JEZUSOWI

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
Będę szukał oblicza Twego, Panie.

Z księgi Psalmów:

Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy.
Nie odtrącaj w gniewie Twojego sługi,
Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj.
Ps 27, 8-9

Weronika wybiega z tłumu, chce pomóc Jezusowi, nie patrzy na to, że nikt nie pomaga, ona nie naśladuje tłumu, nie daje się zastraszyć żołnierzom, którzy nie dają jej przejść, po prostu biegnie, by otrzeć twarz Świętemu Skazańcowi. Przepiękny gest miłosierdzia chwili, która pozostała na zawsze zapisana w Ewangelii. 
Cierpiących nie można pozostawiać samych sobie, patrzeć obojętnie, omijać i pójść dalej, albo co gorsza osądzać ich, że sami sobie są winni. Otarcie dziś Jezusowej twarzy może być pocieszeniem ludzi zrozpaczonych, by dodać im otuchy, by pokazać im swoją wartość i pomóc wyjść ze złego położenia. To pomoc ludziom doświadczanym przez głód, wojny, emigrantom, których szczątki wciąż toną w otchłaniach mórz, to dbanie o matkę Ziemię, by nie niszczyć jej odpadami, a jej plonów nie zatruwać chemicznymi dodatkami, które niszczą ludzki organizm, by nie zatruwać powietrza i pozwolić innym oddychać jego świeżością.
Pomyśl o tych wszystkich ludziach cierpiących, których spotykasz w życiu. Czy chcesz otrzeć z ich twarzy łzy, czy raczej słowem lub obojętnością wymierzysz kolejny policzek?

Panie Ty znasz moją słabość dlatego wpatrzony/a w Ciebie proszę:
O najświętsze Oblicze, najcudowniejsze Oblicze świata spojrzyj dziś na mnie, abym doświadczył/a bożej przemiany mojego serca.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.


STACJA VII
PAN JEZUS PO RAZ DRUGI UPADA POD KRZYŻEM

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Z księgi Psalmów:

Pan słyszy wołających o pomoc
I ratuje ich od wszelkiej udręki
Pan jest blisko ludzi skruszonych na sercu
Ps 34, 18
 

Do kielicha ofiary spływają nowe krople krwi kolejnego upadku, Jezus upada ponownie pod brzemieniem ciężkiej belki z twarzą pokrytą pyłem i krwią. Czas pomiędzy pierwszym a drugim upadkiem był wypełniony trudem drogi po kamieniach, znoszeniem przekleństw i obelżywości. Drugi upadek to głośny dzwon w naszym sercu, aby przylgnąć do krzyża i wypełnić swoje życiowe powołanie. Przylgnąć do krzyża, aby doświadczyć jego mocy, która owocuje męstwem w najcięższych trudach życia. Upadek nasz w życiu wydaje się bezużyteczny, ale też pokazuje prawdę o naszych słabościach.  Przeżywanie słabości z Bogiem umacnia duszę.
Krzyż, mimo zadawanego bólu, jest drzewem życia, nie wygania on z raju, lecz do niego wprowadza. Chrystus, nasz Pan, wstąpił na drzewo krzyża jako Król boleści. Pokonał Szatana i jego moc śmiercionośną, a nas  wyzwolił z okrutnej niewoli.
Nie można inaczej wypełnić swojego ziemskiego powołania niż powstawać i zaczynać wszystko od nowa, niezależnie od tego, ile razy już upadłeś i jak daleko odszedłeś od Boga lub jak bardzo jesteś zniechęcony.
Panie, podnieś mnie z mego upadku teraz i ze wszystkich upadków mojego życia.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała Matko, Bolesna, przyczyń się za nami.


STACJA VIII
PAN JEZUS POCIESZA PŁACZĄCE NIEWIASTY


Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył

Z Księgi Proroka Jeremiasza:

Moje oczy łzy wylewają
bezustannie dniem i nocą,
Bo wielki upadek dosięgnie
Dziewicę, Córę mego ludu,
klęska przeogromna.
Gdy wyjdę na pole,
oto mieczem zabici.
Jeśli pójdę do miasta,
oto męki głodu.
Nawet prorok i kapłan
niczego nie pojmując błąkają się po kraju.
Jr 14, 17-21


Oto scena płaczu kobiet.
Opłakiwanie innych jest czasem uciekaniem od prawdy o sobie, od odpowiedzialności za swoje czyny. Jest to ucieczka od badania swojego serca, czy bije rytmem bożym czy rytmem własnego ego.
Słowa Jezusa, wypowiedziane  do niewiast jerozolimskich, to przestroga przed ślepotą. Zapatrzenie w siebie zabija duszę i zagłusza wezwanie do nawrócenia, a tym bardziej do kochania i stania się darem dla innych.
Pan zna jednak ludzkie serca. Widzi, że są  twarde, kamienne niczym nieoszlifowane kamienie, przez które  nie może przebić się żadne światło. Takie serca nawet osąd boży chciałyby zamknąć w granicach swojego rozumowania, swoich  wartości i priorytetów życiowych. Takie rozumowanie nie widzi w krzyżu zbawczego wymiaru. Kobiety okazują litość, która jednak kończy się na kilku łzach i słowach, a nie ma  w sobie przełożenia na postępowanie życiowe.
Panie, obdarz mnie łaską szczerego żalu za moje grzechy.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.


STACJA IX
PAN JEZUS UPADA POD KRZYŻEM PO RAZ TRZECI

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Z księgi Psalmów:

Spojrzyj, wysłuchaj, Panie, mój Boże!
Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci,
 by mój wróg nie mówił: «Zwyciężyłem go»,
niech się nie cieszą moi przeciwnicy, gdy się zachwieję.
Ja zaś zaufałem Twemu miłosierdziu;
niech się cieszy me serce z Twojej pomocy,
chcę śpiewać Panu, który obdarzył mnie dobrem.
Ps 13 4-6

Jezus osłabiony biczowaniem, głodem i przytłoczony ciężarem grzechów ludzkości upada po raz trzeci na ziemię. Po Jego boskim Obliczu spływa królewska krew. Nowej siły dodaje Mu święte pragnienie wypełnienia woli Ojca.
„Wiele rzeczy runęło, aby wznieść się wyżej” - mówi Seneka.
Kiedy opuszczają cię twoje siły, a wszystko wokół zawiodło to pozostajesz niemocny. Teraz zwracasz głowę ku Niebu i zaczyna działać w Tobie moc Boża w głębi twego bezsilnego ciała.
Teraz widzisz, że krzyż jest sternikiem, który nie tylko uczy pokory, ale sprawia, że nie lękasz się już grzmiących fal morza  w twoim życiu.
Panie, pragnę znów powstać, by dzielić lęki i troski moich braci. Zachowaj moje serce od złych wirów bym nie dał/a się wciągnąć w życie nijakie, które jest zdominowane myślami o sobie, a w konsekwencji przynosi oziębłość i rozczarowanie.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

 
STACJA X
PAN JEZUS Z SZAT OBNAŻONY

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Z księgi Psalmów:

On odpuszcza wszystkie twoje winy,
On leczy wszystkie twe niemoce,
On życie twoje wybawia od zguby,
On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem,
Ps 103, 4-4
 

Nie ma już nic, co by chroniło najświętsze ciało Jezusa. Nawet ostatnią szatę z Niego zdarto.
Są na świecie ludzie pogubieni, zaplątani w grzechy pożądliwości i nieczystości.
Jezus bierze je na siebie. Wszyscy grzesznicy, którzy szczerze przychodzą  do Niego, zostają usprawiedliwieni i złączeni z Nim. Przecież nikt i nic skruszonego serca nie jest w stanie odłączyć od Jezusa.
Jeśli pewnego dnia utracisz wszystko co ci pozostanie? Jezus zachował swą godność mimo pohańbienia. Żadna szata nie zdobi człowieka na zawsze, Jezus przyodział się w miłosierdzie i święte życie. Oto ubranie, które może być ubraniem każdego z nas, którego nie są w stanie zerwać siły zła.
Panie, oblecz mnie w szatę pokory i miłości.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.


STACJA XI
PAN JEZUS PRZYBITY DO KRZYŻA

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Z księgi Psalmów:

Sfora psów mnie opada,
otoczyła mnie zgraja złoczyńców.
Przebodli moje ręce i nogi,
policzyć mogę wszystkie moje kości.

Dzielą między siebie moje szaty
i los rzucają o moją suknię.
Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka:
pomocy moja śpiesz mi na ratunek.
Ps 22, 17-20

Żołnierze okrutnie rozciągają zbolałe i poranione ciało Jezusa. Przybijają je ciężkimi gwoździami. Ból przeszywa powietrze. Nawet w tak okrutnej chwili oprawcy i tłum nie przestają szydzić ze Zbawiciela.
Nienarodzone dzieci wyrywane z łon matek, biedni i głodujący, ofiary wojen i przemocy w rękach światowych mocarstw to Jezus  przybijany na nowo do krzyża w cierpiącym świecie.
Jeśli chcesz być moim uczniem, weź swój krzyż i naśladuj mnie - mówi Pan. Jezus pokazuje, że wejście z Nim na Golgotę cierpienie i przybicie do krzyża przemienia nas wewnętrznie w pokornych Synów Boga.
Ten moment przybicia sprawia czasem mylne wrażenie, że Jezus jest słaby. Tymczasem, patrząc na Jego męczeństwo na krzyżu, zostajemy uświęceni Jego bolesnym wzrokiem. Światłość Jego bożych oczu rozświetla i ożywia  nasze dusze, by nie ulegać niepokojom, zniechęceniu i lenistwu.

Panie życia, przemień pustynię moich niepewności i lęków w morze ufności i miłości.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.


STACJA XII
PAN JEZUS UMIERA NA KRZYŻU

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Z księgi Psalmów:

Bramy, podnieście swe szczyty,
unieście się odwieczne podwoje,
aby mógł wkroczyć Król chwały
„Któż jest tym Królem chwały?"
„Pan, dzielny i potężny,
Pan, potężny w boju".
Bramy, podnieście swe szczyty,
unieście się odwieczne podwoje,
aby mógł wkroczyć Król chwały
„Któż jest tym Królem chwały?"
„Pan Zastępów: On jest Królem chwały".
Ps 24 7-10

Oto umiera Król wszechświata, to chwile straszliwej trwogi, bólu, który był wzmożony wcześniejszym okrutnym biciem, ranami nałożonej korony cierniowej, a nade wszystko krwawiącą raną serca, tego serca, które zostało zdradzone i wydane na śmierć haniebną. Oto dla nas wzór jak przeżywać ostatnie chwile na tym świecie, nie tylko przebaczając, ale modląc się za swoich wrogów oddając na koniec Bogu swojego ducha. Może potrafisz wybaczyć wiele, ale czy sam prosisz o przebaczenie, nawet o przebaczenie dla tych, którzy sprawiają ci przykrości?
Panie, powierzam Ci moment mojej śmierci, prowadź mnie przez życie mocą płynącą z krzyża, aby moje serce ożywione Twą miłością pocieszało smutnych, obdarzało dobrem duchowym i materialnym potrzebujących, a na końcu wędrówki mógł/a powiedzieć:

Pokładam nadzieję w Panu dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie
Dusza moja oczekuje Pana
Bardziej niż strażnicy poranka.
Ps 130, (5-6

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA XIII
ZDJĘCIE Z KRZYŻA CIAŁA PANA JEZUSA

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.

Panno z Panien Najjaśniejsza,
Już mi nie bądź boleśniejsza,
Tylko daj i mnie łzy lać,

Niech Chrystusa śmierć przeniosę,
Mękę zniosę do pomocy,
Niech to przejdę jeszcze raz,

Zrób mnie zbitym, poranionym,
Uwięzionym, przepojonym
Krzyżem Syna, Syna krwią.

Płomień ognia mnie nie spali:
Najjaśniejsza mnie ocali
Na ten ostateczny Sąd.

Chryste, a gdy i Ty wyjrzysz,
Daj przez Matkę i mnie przybyć
Do zwycięskich Twoich palm.

A gdy ciało będzie zmarłe,
Spraw, niech duszy będą dane
Twoje nieba pełne chwał.

Stabat Mater Dolorosa

Maryja, patrząc na obolałe ciało, zdaje się przywoływać na pamięć każdy zadany ból Synowi. O Mater Dolorosa! Matko Bolesna. Trzymasz martwe ciało swego Syna, a zarazem trzymasz w ramionach dzieci, które opanował grzech śmierci. Twój Syn przez okrutną mękę otworzył wrota niebios dla tych, którzy sami nie mogliby tam wejść. Stanę przy Tobie Matko, by płakać nad męką Pana, który tak okrutnie cierpiał za mnie i świat cały.
Będę patrzeć na rany Twojego Syna. Pochylam się z Tobą nad martwym Panem Świata, w niemej ciszy dzielę z Tobą ból. Niech ten widok umęczonego ciała i Twój ból Maryjo powstrzyma mnie od grzechu, niech moje serce powtarza za psalmistą:
Boże, mój Boże, szukam Ciebie  i pragnie Ciebie moja dusza. Ciało moje tęskni za Tobą,  jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Ps 63, 1-2

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.


STACJA XIV
ZŁOŻENIE DO GROBU CIAŁA PANA JEZUSA

Kłaniamy się Tobie, Chryste,
i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył

Z księgi Psalmów:

Oplotły mnie więzy śmierci,
dosięgły mnie pęta Otchłani,
ogarnął mnie strach i udręka.
Ale wezwałem imienia Pana:
"Panie, ratuj moje życie!"
Pan jest łaskawy i sprawiedliwy,
Bóg nasz jest miłosierny.
Pan strzeże ludzi prostego serca:
byłem w niedoli, a On mnie wybawił.
Wróć, duszo moja, do swego spokoju,
bo Pan dobro ci wyświadczył.
Uchronił bowiem moją duszę od śmierci,
oczy od łez, nogi od upadku.
Będę chodził w obecności Pana
w krainie żyjących.
Ps  116

Syn Pana Stworzenia spocznie w zimnej skale. Otoczy Go ciemność i cisza śmierci. Pascha przejścia do nowego życia jest najboleśniejszym momentem dla Jezusa.
Dla nas kiedy skończy się ziemska wędrówka ciało będzie spoczywać w grobie, aż zaświta dzień Zmartwychwstania w nowym ciele uświęconym najdroższą krwią Chrystusa.
Drożdże, które mieszamy z wodą na zaczyn stają się niewidzialne, w cieście, a przecież to one dają jemu wzrost. Sól dodana do jedzenia rozpuszcza się, ale jest wyczuwalna w całej potrawie. Kwiaty często rosnące w miejscach nieznanych dla nas, dają piękną woń, a przecież nie wiemy, gdzie rosną.
Tak niknie wszystko co stare, by powstawało nowe.
Trzeba przejść przez dolinę łez, trzeba by grzechy we mnie umarły bym mógł/a cieszyć oczy widokiem tęczy.
Panie, ożywiaj moją duszę i pomóż mi niech w moim sercu będzie pokój, który wprowadza Twoja łaska płynąca z Twego męczeństwa na krzyżu.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami, i Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.


Zakończenie

Ojcze święty, Boże nieskończonej dobroci i Panie Miłosierdzia! Dziękujemy Ci za śmierć Twojego Syna, za to że Ty nieustannie wzywasz grzeszników do odnowy w Twoim Duchu i najpełniej objawiasz swoją wszechmoc w łasce przebaczenia. Tak wiele razy Cię  zawiedliśmy. Panie, Ty w swoim krzyżu dałeś nam łaskę zbawienia, a jednocześnie w swej męce pojednałeś  nas wszystkich ze sobą.
Spraw, abyśmy polecając się jedynie Twojemu miłosierdziu odnaleźli drogę powrotu do Ciebie, otwierając się na działanie Ducha Świętego, a przez to żyli nowym życiem w Chrystusie, wychwalali nieprzerwanie Twoje Imię i służyli braciom. Amen.





Wszystkie teksty rozważań Drogi Krzyżowej można przeczytać TUTAJ