Używano również innej nazwy: Rok uwolnienia, ponieważ starotestamentalny Jubileusz dawał wolność niewolnikom hebrajskim. Izraelitów, którzy byli sprzedani w niewolę innym Izraelitom, w Roku Jubileuszowym trzeba było uwolnić z całą rodziną i pozwolić im na powrót do posiadłości przodków (por. Kpł 25,41), ponieważ i oni zostali wyprowadzeni z ziemi egipskiej i nie powinni pozostawać niewolnikami (por. Kpł 25,42).
Hebrajski Jubileusz nakazywał też zwrot dziedzictwa wyznaczonego przez Boga – pola i domy, które w wyniku długów zostały utracone, wracały w Roku Jubileuszowym do pierwotnych właścicieli (por. Kpł 25,29-30). To samo dotyczyło zaciągniętych długów. Trzeba też pamiętać, że obchody jubileuszowe rozpoczynały się od Dnia Pojednania, który był czasem ofiary, pokuty i oczyszczenia przez Pana, ponieważ aby radość świąteczna była pełna i prawdziwa, musi wypływać ze skruszonego serca.
Kościół, czerpiąc z dziedzictwa Starego Przymierza, również obchodzi Lata Jubileuszowe, zwraca jednak uwagę na wymiar duchowy. Jubileusz chrześcijański uwalnia członków Mistycznego Ciała Chrystusa z niewoli szatana i grzechu. Daje on ochrzczonym możliwość powrotu do domu Ojca – prawdziwej „ziemi obiecanej”. W tym świętym czasie dusze chrześcijańskie mogą uzyskać darowanie długu, jaki zaciągnęły wobec Bożej sprawiedliwości.
Gdy dane jest nam przeżywać wraz z Kościołem powszechnym Rok Miłosierdzia; z całym polskim Narodem – 1050. Rocznicę Chrztu naszej ziemskiej Ojczyzny, a w diecezji drohiczyńskiej mały – dwudziestopięcioletni – jubileusz jej istnienia, korzystajmy z tego daru łaski. Pamiętajmy jednak, że obchody jubileuszowe w duchu chrześcijańskim polegają na oczyszczeniu, naprawieniu krzywd i pojednaniu, a w konsekwencji mają prowadzić do uświęcenia. W tej drodze do świętości niech przewodzi nam Matka Kościoła – Maryja.
Kwiecień 2024
