- Żurawie są dość płochliwe. Ich obserwacji można dokonać z odległości ok. 100 metrów – mówi Kamil Skorupski. 
Żuraw przed ćwierćwieczem był mieszkańcem najbardziej dzikich bagien, olsów i odludnych nieużytków. Zawsze skryty, płochliwy, trudny do obserwowania z powodu niesamowitej ostrożności i spostrzegawczości, z biegiem czasu z własnej woli stał się naszym sąsiadem. Teraz dumnie kroczy w pobliżu zabudowań, zasiedla nawet niewielkie śródpolne laski – o ile jest w nich dość wody, a ogromne stada wiosną i pod koniec lata zatrzymują się na polach i łąkach w poszukiwaniu noclegu. Nie przeszkadza im obecność ludzi.
Pierwsze żurawie pojawiają się na lęgowiskach w marcu. W kwietniu wysiadują jaja (prawie zawsze dwa), a w maju zaczynają wodzić żółte pisklęta. Często się widzi pary żurawi podzielone i żerujące z młodymi w pewnym oddaleniu od siebie. Każde z rodziców opiekuje się jednym z potomków, by zapewnić sobie i im spokój. Dzieje się tak do czasu, aż pisklęta podrosną i wymienią żółty puch na szare pióra. 
Ciekawostką jest to, że żurawie dobierają się w pary na całe życie - są symbolem miłości, wierności i oddania. Obserwując je, można się wiele nauczyć.
KSkor/EŁ
Źródło: e-ogrody.pl
Kwiecień 2024
